Ey atam!
Şuan nerdesin, nasılsın, ne yapıyorsun hiçbir fikrim yok ama ben şuan sandalyemde oturmuş, seni düşünerek sana bir kez daha cumhuriyet için teşekkür ediyorum, Atam biz bu ülkeyi bu devleti senin sayende, senin gayret ve gayen aracılığıyla kazandık. Biz bu sene cumhuriyetimizin 100.yılına giriyoruz. Sen izliyosundur bizi, nasıl çoşkulu, mutlu, heyecanlı olduğumuzu görüyosundur.29 Ekim Pazar günü kutlamalar, sevinçler, gösteriler…Bizde sana hazırlanıyoruz atam, bize 100 yıl önce armağan ettiğin özgür, hür, bağımsız yaşama hakkımızı bir kez daha teşekkürle okullarımızda kutlamaya hazırlanıyoruz…
Eğitim atam, ben sana bize yıllar önce layık gördüğün eğitimi benim dilimden anlatmak istiyorum. İnan şuan eğitim olmasa, böyle bir devlet kurulup böyle vatandaşlarımız yetişebilir miydi? Zannetmem. Bence eğitim hiç arka plana atılmamalı. Çünkü eğer bir ülkede eğitim olursa işte o zaman o ülkede aklı başında, dünyanın farkında ve asıl Türk milletine hayırlı gençlerimiz yetişir, yetişiriz. Biz öğrendikçe kocaman bir ağacın yaprakları gibi büyüyüp yetişiriz. Elbet bir gün bir sonbahar vurur o ağaca ama o sonbahar o ağaca yapraklarının dökülmesi ve yenilerinin çıkması için etki eder. Çünkü o sonbahar görevi o ağaç için dolmuş yaprakları kökünden ayırır. Elbet yaz mevsimi gelir geri. Yeniden dallar tomurcuklanır, yemyeşil yapraklar çıkar ve tekrardan güneş açar o ağaca. Yani biz döküldükçe bizim yerimize daha gür, güçlü yapraklar çıkar…
Belki biz şuan dersliklerimizde ders işliyor olabiliriz lakin bizim bu şanslı zamanımızdan yani bundan yıllar önce böyle değildi biliyorum…Savaş vardı; Ülke için, cumhuriyet için, bizler için. Bizim gibi okuyup; ‘yarın ailem için bu mesleği yapacağım.’ diye hedef koyabilenler değil, on dört, on beş, on altı belki de çok daha genç yaşlarda ilerideki tek hedefi vatanı kurtarmak millete daha iyi hizmet sunmak olan mehmetçikler vardı. Onlar tarih yazdılar, bizlere bugünü sundular. Bizde bu nedenle bir millet olarak, gençler olarak her zaman dediğimiz gibi bu cumhuriyetin ilelebet bekçileriyiz atam. Bizler bu cumhuriyetin bu ülkenin koruyucuları, yarın savaş, anlaşılmazlık, bloklaşma olursa bu milleti savunacak gençleriz. Sizin öğrettikleriniz sayesinde. Belki siz, sen olmasan biz bugünleri daha doğrusu dünya bugünleri hayal edebilir miydi? Bence cevabını hepimiz biliyoruz, hayır. Sen bize başta olmak üzere eğitimi, bağımsız yaşama hakkımızı kısacası bu memleketi bağışladığın için mavi gözlerine milyonlarca göz teşekkür eder, minnet duyar…