Necmettin Halil Onan’ın “Bir yolcuya” şiiri bana hüzün, acı, üzüntü ve vatanını her şeye rağmen kurtaran o harika ülkemizden dolayı bana vatan sevgisi gibi duygular hissettiriyor. İlk olarak bu şiirin bana niye hüzün hissettirdiğini söylemek istiyorum. Bunun nedeni Çanakkale’de insanlar vatan için ölüyordu ve ben bu yüzden hüzünleniyorum. Sonra bana acı hissettiriyor çünkü bu savaş ülkemize büyük bir darbe indirdiği için ve şehit olanlardan dolayı acı hissediyorum. Şiir bana üzüntü hissettiriyor çünkü bu ülke için her şeyini veren insanlar o zamanlar fakirdi, o yüzden ben onlar adına üzülüyorum. Son olarak bu şiir bana vatan sevgisi hissettiriyor çünkü vatanı için yüzlerce hatta binlerce insan kendi bedenini düşmana karşı siper etti. Peki ya siz? Ya siz hangi duyguları hissediyorsunuz bu konu ile ilgili? Şehit olan onca insan, istiklal için şehit olmuş. Ve gelecekte eğer böyle bir durum olursa ben de vatanım için şehit olurum. Siz vatan için şehit olur muydunuz, yoksa vatan için olsa bile savaştan kaçar mıydınız? Bu sözlerime bir şey eklemek istiyorum, bu ülke gibi bir ülke başka hiçbir yerde yok!