Her sabah kalktığımda hazırlanıp okula gitmeden önce her zaman günlük programıma bakarım. O gün günlerden salıydı ve sınav vardı.
İçimden sessizce “olamaz” diye bağırdım. Çünkü sınav bugün değil bir hafta sonraki Salı sanmıştım. Sınav Fen Bilimlerii dersindendi. Aslında ben fende baya iyiyim. Ama sorun şuydu ki dün akşam Matematiğe, Türkçeye ve
Hayat Bilgisine çalışmıştım. Tek çalışmadığım Fen Bilimleriydi.
Birden okulun başlama saatini unuturcasına oturdum. Hemen fene çalışmaya başladım. Saati unutmuştum. Annem beni çağırdı. Bende bilmezcesine “ne oldu?” diye sordum. Annem “haydi hemen okula” diye seslendi.
Bende fen defterimi ve kalem kutumu alıp çantama koydum. Hızlıca koşup kapıya geldim. Hemen ayakkabımı giydim ve evden çıktım. Arabaya binip okula gittim. Okula 1 veya 2 dakika geç kalmıştım. Bu yüzden biraz üzüldüm. Ama daha önemlisi Türkçe, Matematik ve Hayat Bilgisi defterimi evde unutmuştum. İlk ders matematikti.Bütün her şeyi not defterime yazmıştım. 1. Dersten sonra da fenden
sınav vardı. Ardından hızlıca zil çaldı. Ben hemen fen defterimi çıkartıp konuları okuyup, tekrar etmeye çalıştım. İlkokul başkanı Kaya teneffüsleri 5 dakika daha uzatmıştı. Bu benim can simitimdi. Ardından zil çaldı ve arkadaşlarım bir anda sınıfa koştu.
Öğretmen hepimizin eline birer kağıt verdi. Bizi hemen sınava aldı.
Kağıdımda biraz göz gezdiriyordum. Neredeyse bu konular benim en iyi olduğum konulardı. Bu yüzden ya 90 yada 95 bekliyordum. Aklım 1 veya 2 soruda karışmıştı. O soruları düşünürken birden zil çaldı ve ben umduğum gibi 90 almıştım. Ben o iki soruyu da bilirdim ama çalışmadığım için böyle not aldım. Babam hep söyler, başarı yolunda unutkanlığa yer yoktur diye. Demek ki bundan sonra kesinlikle unutmayıp planlı olmalıyız arkadaşlar.