BİR TEK BEN Mİ DUYUYORUM?

Gün geçtikçe kendimi daha kötü hissediyordum. Öylece dururken bile üzülüyor halimi düşünüyordum ve bunun nedenini bilmiyordum. Sadece üzülüyordum işte. Her şey anlamsız ve çok boştu. “Onlar yaparken ben neden yapamıyorum?” diye soruyordum kendime. Bazen her şeyi merak ediyor ve sorguluyordum. Öğrenemeyeceğimi bile bile merak ediyordum. Etrafı inceliyor nasıl olduğuna bakıyordum. “Peki bunlar niye var ve biz niye buradayız?” kafamdaki soru çoğunlukla bu oluyor. Sahi biz neden dünyadayız. Niye? Bazen ise hırsı gözlerinden fışkıran insanları görüyorum. Artık herkes böyle. Kimse birbirine sevgi ile bakmıyor. Herkes hırsından kendine zarar verecek neredeyse. Bazen ise haberleri izliyorum. Hiçbirinde umut verici haberler yok. Ama kalbime dokunan üzücü haberleri duyduğumda bütün dünya sessizliğe bürünüyor. Bu yardım çığlığını bir tek ben mi duyuyorum?