Bir Mucize Olsa

Bir pazar günüydü, Beşiktaş futbol kulübünün maçı vardı. Çok heyecanlıydım ben de bu takımda oynuyordum. Devlet Tiyatroları takımıyla karşılacaktık. Formalarımız giyinip sahaya çıktık. Tirübin annem, babam, kardeşim ve anneannem beni izliyordu. Anneme söz vermiştim bir tane gol atacaktım. Cemal hocamız yanımıza geldi takım arkadaşlarım ve bana oynayacağımız yerleri gösterdi. Ben forvet oyuncusuyum ama o gün beni defansa verdiler. Bütün moralim bozuldu çok üzüldüm. Oynamak istemiyordum bütün hevesim gitmişti. Maç başladı ama takımımız o kadar kötü oynuyordu ki sürekli gol yedik. 5-1 olan maç biranda değişti. 5-2, 5-3, 5-4, 5-5,  5-6 olmuştu  hala yeniliyorduk ve benim bir şeyler yapmam gerekiyordu. Artık bir şeyler yapmamız gerekiyordu. Dağhan’ın attığı golle berabere geldi. Annem tirübinde bağırıyordu. Maçın bitmesine dakikalar kalmıştı bir mucize olmalıydı. Maç devam ederken ayağıma gelen topu direk kaleye şut çektim ve gol oldu. İnanamıyordum ailem sevinçten bağırıyor hocalarım kucağına alıyordu. Mucizelere inanmazdım ta ki o güne kadar. Bu maçta yendik her şey çok güzel oldu. Kendimle gurur duydum.