Yürüyorum İstanbul’un o narin ve sessiz sokaklarında . Elimde kahvem ve uzun zamandır okumak istediğim kitabımla birlikte boş bulunan bir banka usulca oturuyorum. Arkadan rıhtıma vuran dalgaların sesi gibi kafamda müzik melodisi ve anılarım beliriyor. Bir anda her şeyi kenara bırakıp, gözlerimi kapatarak düşünmeye başlıyorum. 7 yaşındaydım . Bir çocuk için tam olarak dünyayı anlamaya başladığı zamanlar ve tam olarak sevgiye ihtiyaç duyduğu zamanlardı.
Mayıs aylarının sonuna yaklaşıyorduk hava beklediğimizden de sıcaktı ama bu bizim oyun oynamamıza engel değildi. Her sabah saat 8 ‘ i gösterdiğinde dışarı çıkıp çeşitli aktiviteler yapardık abimle birlikte ne de olsa her zaman yanımda olan bir tek o vardı. Zaman göz açıp kapatıncaya dek geçti . Bu zaman diliminde ise ben ve abim sırasıyla evden ayrılıyor, kendi hayatımızı düzene koymaya ve ayaklarımızın üzerinde durmayı öğreniyorduk.
Bundan 20 sene sonra ise eşimden boşanmak istiyorum ve hayat beni sadakat ve mutluluk arasında bir seçim yapmak zorunda bırakıyor. Çünkü tam o gece eşim aniden felç geçiriyor. Artık Telefon kullanmak ve bana sarılmak bir yana ; ne yürüyebiliyor ne de kendi yemeğini yiyebiliyor . Bu nedenle kendimi sanki kapana kısılmış gibi hissediyorum. Eşimle ilgilenmek zorunda olduğumun farkına varıyorum ne kadar onu terk etmeye hazır olsam da.
Ancak eşim bu süreçten sonra hayatın ona kazandırdığı yeni bakış açısı ve artık sahip olduğu bolca zaman sayesinde hayatın yeniden gözden geçirmeye karar veriyor ve benimle olan evliliğini kurtarmak için kararlı bir hal alıyor. Sadece düşünüyor acaba tekrar benim aşık olduğum adam olabilecek mi yoksa bunun için geç mi kalmıştır?
Bunlar olup biterken evden ayrılma kararı aldım fakat nerede kalacağım veya neler yapacağım hakkında bir fikrim bile yoktu. Ne olursa olsun burnumun dikine gittim ve bu kargaşadan sadece 2 ay kadar uzak kalabildim.
Kapıdan içeri girdim ve nefes alamadığımı hissettim. Tek elimi havaya kaldırım. Sonra indirdim. Belki de çok geç kalmıştım. Belki de…
Derken, Eşim bana doğru gülümsedi ve aylardan oluşan o mesafe silinip gitti .Ben aşina olduklarımla bilinmeyenlerin arasında sıkışmış bir halde patikada kalakaldım. Sonra her ne olacaksa olsun eşimi bekledim ve ardından kapı ağır ağır açıldı ve ben sevdiğim adamla birlikte olmak için hayatımda en doğru kararı vererek onunla geleceğe doğru yürüdüm.