Bir Daha Düşün

Uyandım ve yatağımı düzenledim. Okula gitmek için çantamı hazırladım. Okul formamı giydikten sonra ayakkabılarımı giydim ve okula gitmek için servisi beklemeye başladım. Aradan biraz zaman geçti. Servis gelmesi gereken saati on dakika geçirdi. Tam endişelenmeye başlarken yolun kenarında duran bir servis gördüm. Endişem biraz olsun geçmişti. Servis benim önümde durdu ve kapıları açıldı. Servisin içi biraz kasvetli görünüyordu ve bu şoförü daha önce hiç görmemiş veya duymamıştım ama etraf zaten yeni aydınlanmaya başladığı için  kafaya takmadım. Evimle okul arası 15 dakika sürer ben de eğlencesine her zaman süre tutarım en az 10 dakikada en fazla ise trafik sebebiyle okula 20 dakikada varmıştım. Kronometremi açtım ve yolu izlemeye başladım. Okul yolunu ezberlemiştim ve şoförün her zamanki yoldan gitmediğini fark ettim. Yanlış yoldan gittiğini söyleyecektim ama ”Kaç yıllık şofördür bir bildiği vardır bence.” diyerekten hiçbir şey söylemedim. Açıkçası biraz da korktum çünkü adamın bakışları çok tedirgin ediciydi ve onunla konuşmak bile istemedim. Sadece bir an önce okula varmak istiyordum başka bir şey değil. Belki bir saat geçti ama hâlâ okula varmadık. Tenha bir yere geldik. Arkamdaki çocuklar uykuya dalmıştı. Neler oluyor anlayamıyorum. Şoförden şüpheleniyorum. Sanırım başım dönüyor. Ailemi özleyeceğim onları çok s-seviyorum. Sabahki güneşin doğuşu gördüğüm en güzel şeydi…