Güneşin ilk ışıkları dağların zirvelerini okşarken, gökyüzünde usulca süzülen beyaz bir bulut olarak uyanıyorum. Kendime bakıyorum; pamuksu, yumuşak bedenim güneşin sarı ışıklarıyla aydınlanıyor. Rüzgâr beni kibarca kucaklayarak öte diyarlara sürüklüyor. Eğer bir bulut olsaydım, her gün başka bir hikâyenin parçası olmak isterdim. Bugün de böyle bir gün.
Altımda bir köy belirdi. İnsanlar günün telaşına dalmışlardı. Minik bir kız çocuğu, oyun parkındaki eski bir kaydıraktan kayarken bir an gökyüzüne baktı. Beni gördüğünü düşündüm, belki de bana bir dilek yolladı, kim bilir? Eğer bir bulut olsaydım, insanların dileklerini saklamak için en güvenli kişi olurdum.
Rüzgârın şiddeti arttı, beni başka yerlere taşıdı. Gökyüzü giderek koyulaşıyor, içimde bir gerginlik hissediyordum. Bir kasırga yaklaşıyordu. Diğer bulutlarla birleşmeye başladım. Gök gürültüsü ilk şimşeğini çaktırdığında, bir an için dünyaya vereceğim hediyeyi düşündüm: yağmuru. Küçük damlalar vücudumdan kopup toprağa inerken, o eski kaydırakta oturan kız çocuğu artık evin penceresinden dışarı bakıyordu. Belki sadece yağmuru seviyordu. Eğer bir bulut olsaydım, insanlara hem neşe hem de serinlik getirirdim.
Fırtına bittiğinde denizin üzerine sürüklendim. Altımda masmavi bir sonsuzluk uzanıyordu. Deniz martılarla doluydu. Bir gemide, bir adam defterine bir şeyler yazıyordu. Zaman zaman başını kaldırıp benimle göz göze geliyordu. Bir bulut olduğumu fark etmiş olabilir miydi? İçimden ona seslendim: *Beni yaz! Rüzgârla savrulmamı, yağmurla dökülmemi anlat. Eğer bir bulut olsaydım, herkesin hayatında küçük bir iz bırakmak isterdim.*
Gün batımına doğru rengim kırmızı ve turuncuya yaklaştı. Ufuktaki güzelliği görürken, bir an için kendimi düşündüm. Eğer bir bulut olsaydım, her şeyin ne kadar geçici olduğunu bilirdim. Belki de bu sebepten dolayı elimdeki her fırsata sıkıca sarılmak isterdim.
Gün biterken, rüzgâr beni usulca toprağa kavuşturdu. Bedenim daha da küçüldü, ince bir perde gibi gökyüzüne yayıldım. Artık görünmezdim, ama biliyordum ki elbet bir yerde, birileri gökyüzüne bakıp beni hatırlayacaktı. Eğer bir bulut olsaydım, işte böyle olmak isterdim: sessiz ama iz bırakan…