Eğer bir bulut olsaydım, gökyüzünün en masmavi köşesinde, bembeyaz bir ada gibi süzülürdüm. Rüzgarın kucağında, dünyanın tüm renklerini seyrederdim. Baharın ilk ılık nefesinde, toprağın kokusunu ciğerlerime çeker, minik yağmur damlalarıyla yeni filizlenen bitkilere hayat verirdim. Gökkuşağının tüm renklerini taşıyan bir fırça gibi gökyüzünü boyar, dünyaya umut saçardım.
Yazın kavurucu sıcağında, serin gölgelerimle yorgun, sıcaktan bunalmış yüreklere merhem olurdum. Çocukların kahkahalarıyla birlikte gökyüzünde dans eder, pamuk şeker misali yumuşacık dokumalarımla onları büyülerdim. Şimşeklerin parlamalarıyla gökyüzünü aydınlatır, gök gürültüsünün kocaman sesiyle doğanın gücünü gösterirdim.
Sonbaharın altın sarısı yapraklarıyla birlikte, yerle gök arasında bir köprü kurardım. Rüzgârın hışırtılarıyla birlikte, ağaçların fısıltılarını dinlerdim. Yağmur damlalarıyla toprağı öper, kışın geldiğinin haberini verirdim.
Kışın bembeyaz örtüsüyle dünyayı kapladığında, kar taneleriyle gökyüzünden bir dans sergilerdim. Çocukların sevinç çığlıklarıyla birlikte, kardan adamlar yapmalarına yardım ederdim. Ayazın soğuğunda, bembeyaz tüylü bir kuş misali, dünyanın tüm güzelliklerini seyrederdim.
Dört mevsimin her birinde farklı bir renk, farklı bir duygu taşırdım. Bazen bembeyaz ve masum, bazen gri ve yağmurlu, bazen altın sarısı ve hüzünlü, bazen de bembeyaz ve coşkuluydum. Her mevsimde yeni bir macera, yeni bir hikaye yaşardım.
Güneşin doğuşunu ve batışını seyrederken, dünyanın ne kadar küçük ve ne kadar güzel olduğunu anlardım. Kuşların gökyüzünde özgürce uçmalarını izlerken, özgürlüğün ne demek olduğunu hissederdim. Rüzgârın kucağında süzülürken, hayatın ne kadar güzel olduğunu anlardım.
Eğer bir bulut olsaydım, sonsuza dek gökyüzünde süzülmek isterdim. Dünyanın tüm güzelliklerini seyretmek, tüm canlılara hayat vermek isterdim. Rüzgârın şarkılarını dinlemek, yağmurun dansını seyretmek isterdim. Ve her zaman hatırlayacağım bir şey vardı: Bulut, gökyüzünün kalbi olup atarken, her damlasıyla dünyaya hayat veriyordu.