Bir Bulut Olsam

Bir varmış , bir yokmuş. Leyla diye bir kız varmış. Leyla hep uçma gücü olsun istiyormuş. Her uçağa bindiğinde heyecanlanıp dışarıyı seyrediyormuş. Bir gün yine tatile gitmişler. Hem de Avusturalya’ya… Çünkü orada en yakın arkadaşları Öykü, Özgü ve Defne yaşıyormuş. Leyla yanında patenlerini de getirmiş. Herkes sırayla denemiş çünkü patene binmek uçmak gibi bir şeymiş ve kendini bulutlara daha yakın hissediyormuş. Yatma vakti geldiğinde Leyla çok yorulmuş ve hemen uyuyakalmış. Rüyasında bulut olduğunu görmüş. Çok mutluymuş. Ama bir de ne görsün ? Aşağıya baktığında daha önceden çok fazla ağacın olduğu hatta küçük bir gölün bile olduğu parkın kupkuru olduğunu görmüş. Leyla bu duruma çok üzülmüş. Hemen o parkın üstüne gidip yağmur yağdırmaya başlamış. Yağmur yağdıkça park yeşillenmeye ve göl de su ile dolmaya başlamış. O sırada Öykü Leyla’ya seslenmiş, ‘Günaydın ,hadi kahvaltıya ! ‘. Leyla bu kadar güzel bir rüya gördüğü için kendini çok iyi hissetmiş.