Ders Çıkarmak

Ortaokula yeni başlayan bir öğrenciydim. Yeni bir okula geldim. Bu okulda burs kazandım yani başarılıydım. Okulun ilk günü geldi çattı çok heyecanlıydım. Akşamdan çantamı hazırlamıştım, o yüzden sabah sadece zamanında uyanıp küçük bir şey atıştırmalıydım. Saat 09.00’da uyandım hemen birkaç bisküvi yedim. Hemen çantamı alıp evden çıktım. Dışarıda 2 dakika kadar bekledim ve servis geldi. Servise bindim ve okula gittik. Hemen sınıfıma gittim ama yeni arkadaşlarım pek arkadaş canlısı gözükmüyordu. Sırama oturdum ilk ders Türkçeydi. Hemen Türkçe dersinin kitaplarını ve defterlerini aldım. Sonra kalem kutumu çıkarttım  ve zil çaldı ama herkes sanki zil çalmamış gibi oynamaya devam etti. Hiç dikkat etmiyorlardı her şeyi düşürüp deviriyorlardı. Sonra öğrenmen geldi ve hemen ayağı kalktım fakat sınıf arkadaşlarım hâlâ oynamaya devam etti. Öğretmen kızdı. Öğretmen, bana selam verip oturmamızı söyledi. Az önce oyun oynayan kişilerden biri “Öğretmenim kitaplarımı alabilir miyim?” dedi. Öğretmense “Ben geldiğimde oyun oynuyordun onun yerine neden almadın?” dedi ve büyük bir sessizlik oldu. Öğretmen “Tamam, al ama bir daha olmasın.” dedi. Öğretmen yoklama almaya başladı. Şu anda 6. haftadayız maalesef arkadaşlarım hâlâ yaramaz ve bu geçen süreler içinde bir deneme sınavı oldu. Bu sınavda ilk 15’e girdim.  Yine aradan uzun bir süre geçti. Okulun bitmesine son 1 gün kalmıştı. Sonunda o gün geldi. Yaşasın! Okulda festival oldu çok eğlendim. Sonunda yaz tatili oldu artık tatil yapabilirdim. Sonunda tatil bitmişti zaman çok hızlı geçmiş. Okulun ilk günü gelmişti hazırlanıp servise bindim. Tüm öğretmenlerim 6. sınıfın zor ve önemli olduğunu söylüyor ben de bu yüzden derslerime çalışacağım. Arkadaşlarımla oynarken hâlâ aynı hareketleri sürdürüyorlar. İlk okulun etkisinden çıkamamışlar. Arkadaşlarımla oynarken fark etmeden aynı onlar gibi hareketler sergilemeye başladım. Fakat fark etmiyordum, öğretmenlerimin uyarılarını dinlememeye başladım. Bir atasözü vardır üzüm üzüme baka baka kararır. Harbiden kararmaya başlıyorum. Sonra ben yanlış hareketlerin yanlış olduğunu biliyorum bunu yapmamalıyım diye içimden geçirdim. Bir bireyin başarı öyküsü nasıl başlarsa öyle devam eder derler ya, işten ben başarılıyken arkadaşlarımın yaptığı hatalara uyarak değişmiştim. Demek ki, yanlış arkadaşlık, insanların öykülerinin değişmesine yol açabiliyormuş. Sonrasında ise hiçbir zaman yanlış bir hareket görüp o harekete uymadım, yaptığım yanlışlıklardan ders çıkarmayı başardım.