İlk Anıtkabir’e gittiğimde çok heyecanlıydım bir yandan da mutluydum.Çünkü onun resimlerini göreceğim için heyecanlıydım ve azıcıkta üzülüyordum çünkü o öldüğü için üzülüyordum. Ama bir yandan da onun ölmediğini düşünerek onun kalbimizde yaşadığını düşünerek azıcık sevinç kazanıyordum.
Anıtkabir’i gezerken hissettiklerim ise; onun resimlerinde gülen yüz ile poz verdiğini ve mutlu olduğunu düşünüyordum. O’nun giydiği kıyafetleri, kullandığı bastonları, silahları gördüm. Bizim için nasıl savaştığını, nasıl canını feda ettiğini gördüm. Bizim için neler yaptı biz de O’na saygı duymalıyız. Bir sürü kitap okumuştu. Tüm dillerde ve kendi de kitap yazmıştı. Ben de o kitaplardan aldım okuyacağım. O kadar çok kitabı nasıl okuduğunu düşündükçe O’na hayranlığım daha da arttı. İyi ki bizim ATA’mız oldun… SENİ ÇOK SEVİYORUM….