Merhaba benim adım Tuna. Size önemli bir hikaye anlatacağım.
Eskiden bir bilim insanı varmış. Bu bilim insanının bir tane çocuğu varmış. Çocuk yaramazmış ama aklını iyi kullanıyormuş. Çocuğun aklını böyle kullanması herkesi hayretler içinde bırakıyormuş. Babası yeni formülünü bir denek üzerinde kullanmış. Denek birden denek canavara dönüşmüş. Onu bir kafesin içine koymuşlar. Babası bu gibi durumlar ve işi nedeniyle çocuğuyla hiç zaman geçiremiyormuş. Çocuk annesini hiç görememiş çünkü annesini o doğmadan önce kaybetmiş. Çocuk yalnızlık çekmeye başlamış. Artık saçma bir düşünceyle canavarın olduğu kafesini açmak istemiş. Tam düğmeye basarken babası onu görmüş ve “Sakın ona dokunma” demiş ama artık çok geçmiş. Çocuk düğmeye basmış ve canavar serbest kalmış. Ama yine de bilimin gücünü kullanarak canavarı hapsetmemişler, yok etmişler. Baba bundan sonra oğluyla daha fazla vakit geçirmiş.