Birçok insan her şeyi bilmenin çok güzel bir şey olduğunu düşünür ve bunun için çabalarlar. Ben bu düşünceye katılmıyorum. Bence en çok bilgiye sahip insanlar, en mutsuz insanlardır. Elbette bir şeyler bilmeleri, onları hayatlarında kullanmaları çok güzel bir şey fakat bu bilgiler bir süre sonra insanı mutsuz etmeye başlar. Mesela, ekmeğin karbonhidrat içerdiğini biliyorsun ve spor yapmadığın sürece karbonhidrat yersen kilo alacağını da biliyorsun. Bu yüzden ekmek yemiyorsun. Sonra bir gün yiyince “Neden yedim, kilo alacağım.” diye düşünüp kendini üzüyorsun. Oysa bunları bilmesen, üzülmeyeceksin.
Tabii ki hiçbir şey bilmemek de büyük bir sorun ama şekerin, karbonhidratın, yani her şeyin fazlası zarar olduğu gibi bilginin de fazlası zarardır. Bilgi bazen, olmasının imkânsız olduğunu bildiğiniz bir hayale bile engel olur. Gerçek olamayacağını bilseniz bile uçmayı, başka bir evrende yaşamayı ya da güneşin üstünde yürüdüğünüzü hayal etmeyi özlemediniz mi? Bilgisiz küçük çocuklarken birçok kişi bunları hayal etmiş, arzulamıştır. Peki ya şimdi bunların olmayacağını bildiğimizde şimdi ne hayaller kuracağız?