Önceki bloglarımı takip ettiyseniz benim ne kadar hayvansever olduğumu bilirsiniz. Film seçerken de hayvanlı bir film olmasını isterim. Geçen sene Benji adında bir film izledim. Çok duygusal bir filmdi, çok ağladım. Bu filmi duygusallaşmadan izlemeyi isterdim.
Filmin konusu kısaca şöyle: Carter adlı bir çocuk, okul çıkışı bir köpeğe rastlıyor ve yanındaki çilekleri eve giden yola koyuyor. Carter annesinin, evde köpeğe izin vermeyeceğini biliyor. Bu yüzden Benji’yi kız kardeşi ile birlikte saklıyor. Birkaç gün sonra annelerine yakalanıyorlar ve anneleri Benji’yi dışarı atıyor. Sonra kötü adamlar gelip Carter ve kardeşini kaçırıyorlar. Benji de onları fark ediyor ve bir şekilde polislere yol gösterip çocukları buluyorlar. Fakat çocukları kurtarmak için Benji kendini tehlikeye atıp yaralanıyor.
Ben Carter olsaydım annemi bir şekilde ikna eder ve Benji’yi sokağa attırmazdım. Markete gidip Benji için yemek ve ihtiyaçlarını alırdım. Sonra Benji ile birlikte yürüyüşe çıkardım. Eve gelince de bahçeye çıkıp top oynardım. Eve girdiğim zaman da Benji’yi koltuğa çağırıp televizyonda en sevdiğim programı açıp izlerdim. Program bittikten sonra Benji ile birlikte yatağa giderdim.
Böylece Benji ailemizden birisi olurdu ve Benji ile Carter’ın başına hiçbir şey gelmezdi.