Sevgili Ailem,
Biliyorsunuz ki bugünlerde birçok güzel haberler aldık. Benim Koç Üniversitesinde Tıp Fakültesi öğrencisi olmam gibi fakat bununla birlikte Alabama Üniversitesinde Güzel Sanatlar Fakültesinde de kabul almış bulunmaktayım. Hayallerimi biliyorsunuz. Siz benim ailemsiniz seçimim sizi şaşırtmayacağını düşünüyorum.
Benim canım babam, ömrünü doktorluğa adadın. Ellerin incindi ama insanların hayatlarına umut ışığı oldu. Ne onlar ne de ben hakkını ödeyemem. Senin sayende ben de ölümden döndüm. Doktorluk hayatının hayali miydi bilmiyorum ama şunu biliyorum ki hayatının şansıydı. Yeni bir kapı açmıştı hayatında kapanmamak üzere. Hep çok çalıştın belki de kendini kurtarmak için. Ailenin gururuydun. Herkes mutluydu ama ailenin yükleri senin üzerine binmişti. Her binmesinde 1 yaş daha yaşlandın. Sevdiklerinin hastalığının sonunu bilmek güzel olmasa gerek. Ölümün kanlı elleri üstündeydi. Neler olabileceğinden haberin vardı, bu seni daha çok yıprattı. Bizden daha ilerisini görüyordun biz ise bugünü yaşıyorduk yarını bilmeden. Döktüğün her gözyaşını biliyorum. Baba ben böyle olmak istemiyorum. Bugünü yaşamak yarını yarın düşünmek istiyorum. Gece acil telefon gelecek mi diye huzursuz bir şekilde uyumak istemiyorum. Hayatımı hayallerimi yaşamak istiyorum.
Benim güzel annem, bu hayat seni çok yıprattı. Sen de babam gibiydin. Ailelerin yükleri üstündeydi. Hayallerini yaşamayadın, sevdiklerini kendinden önceye koydun. Her yük gözyaşı, her gözyaşı nehir oldu; seni hayallerinin kayığından uzaklaştırdı. Gençliğini yaşayamadın hayat seni büyümeye zorladı. Hayallerini taşa bağladın ve bana bağladın ama anne ben o taşla birlikte batıyor boğuluyorum. Senin hayallerin bana ağır geliyor. Adı üstüne senin hayallerin benim değil. Senin yapman lazımdı ve hâlâ geç değil. Benim doktor olmam aileyi kurtarmayacak, beni daha çok dibe batıracak. Ölü bir insandan farkım kalmayacak belki de.
Kardeşlerim, bunca zamanlık ömrüm boyunca sizi izledim.Sizin yaptığınız hataları yapmamaya çalıştım ama çoğu zaman da sizi örnek aldım. Hatalarınızdan ders çıkardım, yapmam gerek şeyleri sizden öğrendim. Bir öğrendiğim en önemli şey ise meslek seçimiydi. Yanlış seçimleriniz oldu. İnsanların yönlendirmeleriyle ya da o dönem revaçta olan meslekleri seçtiniz. Hiç kendinize sordunuz mu ne istiyorum diye. Evet ,eğitim sistemimiz bizi yanlış yönlendirebiliyor veya iyi olduğumuz alanlarda meslekler pek iç açıcı olmadığı için farklı alanlara yönelmek zorunluluğunda kaldınız. Ben de bu sistemin mağduruyum. Ama isteğimi biliyorum. Kurban olmayacağım. Ülkemize farklı bir yönden ışık olacak geleceği aydınlatacağım. İsteklerimi gerçekleştirme şansım varken paranın ve insanların isteklerinin kurbanı olmayacağım çünkü bu hayat benim hayatım ve bir kere geliyorum. İyi değerlendirmeliyim.
Bu zamana kadar doktor olmayı düşünüyordum çünkü söylediğiniz sözler ve sizin istekleriniz beni etkiliyordu ama şimdi tam olarak ne istediğimi buldum. Benim doktor olma isteğim babamı örnek almamdan ibaretmiş. Ben istediğim mesleği de yaparak babam gibi olabilirim. Tek yapmam gereken kalbimi dinlemek ve o ses teslim olmak.Ancak böylelikle mutlu olabilirim.
Kararımı biliyorsunuz artık. Gerçekler ağır ama gerçek. Benim gerçeğim beni geleceğime götürecek. Sizden tek ricam kararıma saygı duymanız. İster sevin ister sevmeyin ama lütfen kabullenin. Ben sizin istediğiniz mesleği yapmayabilirim ama ben yine sizin Zeynep’inizim.
Sevgilerle Zeynep Tuana.