BENİM ÇİFTLİĞİM

Bir gün çiftliğe gittim. Çok güzel bir yerdi. Orada çan sesleri, çobanlar ve çok tatlı civcivler vardı. Çiftlik evine gidince eşyalarımı yerleştirdim ve temiz havadan biraz başım döndü. Sonrasında aşağı yemek yemeye indiğimde hiç kimse orada değildi. Tarlaya bakmaya karar verdim. İşte herkes oradaydı! Annem ve babam dahil… Gidip yemek yemeyi düşünüyorlar mı diye sordum, onların cevabı ”Şu an yemeği hazırlıyoruz” oldu. Ben ilk anda şaka yaptıklarını sandım ama şaka değildi. Ebeveynlerim sebze toplayıp o sebzeleri pişirerek yemek hazırlıyorlardı. Buzdolabı ise bomboştu! Aslında çiftliğin benim için de iyi olduğuna karar verdim ve orayı keşfetmek için izin aldım. Ailem izin verince koşarak ahıra gittim ve hayvanların arasında küçük bir ciyaklama duydum.  Samanların arasında bir şeyin hareket ettiğini gördüm. Hemen samanları kenara itip hareket eden şeyi buldum, o yavru bir kuzuydu! Hemen onu yavaş ve sakince kucağıma alıp annemin yanına götürdüm. Çok mutlu olduk. O gün tam iki yıl önceydi, şimdi ise o kuzu kocaman ve hep birlikte rahat ve huzurla yaşıyoruz.