İnsan bencil bir varlıktır. İnsanın, en saf olduğu iddia edilen duyguları bile, aslında kendi çıkarları doğrultusunda kendini tatmin etmek ve bencillikten ibarettir. Her insan sadece kendi hedefleri ve amaçları için çalışır. Zira hedeflerin çeşitliliği, bir kişinin kara para aklamak istemesinden, diğerinin ise kendini başkalarına yardım ederek mutlu hissetmek istemesine kadar geniş bir yelpazede bulunabilir. Bu durumda, herkes kendi bencillik duygularını tatmin etme amacında hareket eder ve günün sonunda ortaya çıkan şey, sadece bireyin varlığıdır. Günün sonunda birey tek başınadır.
Ancak hayat, bireyin yaşadığı bir yolculuktur ve bu yolculukta yanındaki insanlar, toplum ve yaşanmış deneyimler önemli bir rol oynar. Gün sonunda sadece bireyin olması, yaşanan deneyimlerin ve ilişkilerin gün içindeki olayları nasıl şekillendirdiğini değiştirmez. Her an, yaşanılan her deneyimin bir parçasıdır ve bu deneyimler, hedefe ulaşmada bireyin gelişimine katkıda bulunur.
Her bireyin bir hedef için yaşaması ve çalışması gerektiği bir gerçektir. Ancak çaba tek başına yetersizdir. İnsan, imkanlarla desteklendiğinde daha etkili bir şekilde çaba harcayabilir. İmkanlar olmadan çaba, adeta boşa kürek çekmek gibidir; sadece enerji tüketir, ancak gerçek bir ilerleme sağlamaz.
İnsan doğasını sadece bencil eğilimlerle tanımlamak, toplumun, ailenin ve sistemlerin bireyin amacına ulaşmasındaki etkilerini göz ardı etmek anlamına gelir. Evet, bireyin kendi çabası ve kararlılığı önemlidir, ancak bu çaba çevresel faktörlerin ve sosyal bağlamın etkisinden soyutlanamaz. Toplumun sağladığı eğitim, ailenin destek ve rehberlik rolü, ve sistemlerin yaratıcılığı teşvik eden veya engelleyen yapıları, bireyin hedeflerine ulaşmasında önemli bir etkiye sahiptir. Bu etkiler, bireyin içsel motivasyonu ve çabasıyla birlikte, tam anlamıyla bir başarıya ulaşma sürecini şekillendirir. Ayrıca, bencil eğilimlerin ardında yatan psikolojik dinamiklerin anlaşılması, toplum ve aileyle olan etkileşimlerin zengin bir yorumunu sunabilir. Dolayısıyla, bireyin kendi çabasıyla yalnızca kişisel başarıya odaklanmak, toplumun ve çevresel faktörlerin etkilerini göz ardı etmek demektir.
Bu yıl, yaşanan deneyimler ve gözlemler, bana insanın başarıya ulaşmada yanındaki insanların, toplumun ve yaşanmışlıkların ne kadar etkili olduğunu gösterdi. Yanında doğru insanlar olmadan başarıya ulaşmak zordur. İnsan, tek başına hedefe ulaşamasa bile en büyük amacın çalışmak olduğunu anlamalıdır. Çünkü bu yolculuk, içsel bencillikle başlayabilir, ancak başarı, etrafındaki dünyayla kurulan bağlantılar ve yaşanan deneyimlerle şekillenir. İnsan, kendi çabasıyla bir yere gelebilir, ancak gerçek başarı, toplumla etkileşimde bulunduğunda ve doğru insanlarla birlikte çalıştığında ortaya çıkar.