Ben sıradan bir garsondum. Her gün saat 9’da kalkar, bir şeyler atıştırıp çalıştığım restorana giderdim. Kimse benim farkıma bile varmazdı. Hatta adımı bile bilmezlerdi. Ben sadece sıradan bir garsondum.
İşten çıkınca 1 ekmek, 1 peynir alıp eve dönerken piyangocu dikkatimi çekti. Ucuz olan piyango biletlerimden 1 tane aldım. Aradan 15 gün geçti. Biletin varlığını çoktan unutmuştum çıka çıka bana mı ikramiye vuracaktı. İçimdeki bir dürtüyle kazanan bilet numaralarına bakmaya başladım. Bir de ne göreyim, büyük ikramiyeyi tutturmuştum. Hemen paramı almak için bankaya koştum. Çok heyecanlıydım. Sadece 10 TL vererek 5 milyon TL kazanmıştım. Parayı görünce kendimin kim olduğunu unuttum. Çalıştığım restorana artık işçi değil müşteri olarak gidiyordum. Artık bir garson değiş Ahmet Bey’dim. Herkes etrafımda beni kral gibi hissettiriyorlardı. Yeni bir araba ve ev kiraladım. Bilinçsiz bir şekilde para harcıyordum. Param gittikçe azalıyor ama ben hala zenginliğimin keyfini sürmeye devam ediyordum. Param bitince arkadaş dediğim insanların beni bırakıp gittiğini görünce yaptığım hataların farkına vardım. Allah bana bir şans vermişti ama ben bu şansı boşa çıkardım. Tekrar garsonluk yapmaya başladım.
Ne demişler “Cebinde para varken sadece sen kim olduğunu unutursun, cebinde para yokken tüm dünya senin kim olduğunu unutur.” Siz, siz olun benim yaptığım gibi har vurup harman savurmayın size verilen şansları iyi kullanın.