BEN İSTANBULKEN

Öff! Çok sıcak. Bu sıcakta kalabalık da çekilmiyor.Şu gökyüzüne bakın hele. Sis, duman…

Ah ben İstanbul’ ken ne güzeldim.Üzerime yığılmış en en yüksek binalar yokken. Yemyeşil bir ormandım sanki.Denizimin dalga sesleri duyulurdu uzaktan. Gökyüzü desen masmavi.Kuşlar cıvıldaşırken kırlarıma uzanan insanların mutluluğunu görmek benim en büyük zevkimdi.

Ama şimdi.İmdaaaattttt, kurtarın beni! Bu araba kalabalığından, korna seslerinden, sisten, dumandan.Nefes alamıyorum alabildiğince uzanan çirkin binalardan.

Ben İstanbul’ ken ne güzeldim…

(Visited 81 times, 1 visits today)