“Ah ne güzel bir sabah!” derken odamda olmadığımı fark ettim. Nerede olduğumu anlamaya çalışırken içinde bulunduğum karanlık odadan bir ses yükseldi. “1920, 23 Nisan.” Ne olduğunu anlamadan bir ses daha geldi. “Hazırlıklar tamam, ışınlanma başlatılıyor.Korkmuştum ama neyse ki sonunda kutunun kapağı açıldı ve içeriye ışık yansıdı.Tam kurtulduğumu düşündüğüm anda bir mecliste olduğumu anladım. “Neredeyim?” dedim, korkmuş bir şekilde. O sırada bir adam bana yaklaştı ve “Merhaba çocuğum” dedi. Başımı kaldırdığımda Atatürk karşımda bana bakıyordu.Tam bir şey diyecekken yine o boş ve karanlık kutunun içinde buldum kendimi. Artık şaşkınlığım ve korkum gitmiş yerine kızgınlık gelmişti. Bıkmıştım, o sırada bir ses daha geldi “2203, 10 Temmuz.” Hayır, hayır, hayır derken yine kutunun kapağı açıldı ama içeri ne ışık ne de başka bir şey girmedi, korkarak yine dışarı çıktım. Karşımda 100 katlı binalar, robotlar ve onlara kölelik eden insanları gördüm. Kaçmak istedim ama arkamı döndüğümde kutu orada değildi, o sırada bir robot yanıma yaklaşıp “Çalış” dedi. Gözümü kapattım ve açtığımda neyse ki kutunun içindeydim. Derin bir oh çektim. Artık alıştığımı fark ettim, hatta eğlenceli bile gelmişti.Hangi zamana gitmek istediğimi bile düşünmüştüm.Sevgili ses sıra bende 2021’e gidelim.Tarih dersinde en sevdiğim konu olan Covid-19 virüsünün zamanına gitmek hep hayalim olmuştu “Hadiiiiii” dedim ve kapı açıldı. Bu kez dışarıdaydım. Ama her yer bomboştu, artık biri beni gördüğü anda kutuya döndüğümü biliyordum onun için gizlendim ve birini görmeyi bekledim. Bir kız çocuğu ve arkadaşları çıktı, yüzlerinde adını bilmediğim bir şey vardı ve birbirlerinden çok uzak duruyorlardı. Bunları çok değişik buldum. Derste işlediğimize göre taktıkları şeyin adı maskeydi. Çok farklıydı. Hayalimde maskeli balolardaki gibi bir maske yoktu ama bunu da beklemiyordum.Ondan sonra bir genç bir abi çıktı. O çıktığı anda bir polis gelip onu uyardı. Neden olduğunu anlamıştım çünkü abi maske takmıyor olabilirdi. Polislere biraz daha yaklaştım ve genç abinin yüzünde maske olmadığını gördüm, tahminim doğruydu. Polis ona bir ceza kesti. O sırada arkamdan o küçük kız ve arkadaşları “Merhaba” diyerek bağırdılar. Çok korkmuştum ve o anda yine kutunun içine dönmüştüm. Artık yorulmuştum ve eve gitmek istiyordum. “KUTU SIRA BENDE 2068 YILANA GÖTÜR BENİİİ!”dedim ve evdeydim. Yine yatağımda yatıyordum. Sonunda dedim, evdeyim. Koşarak annemin yanına gittim. Annem “Günaydın kızım” dedi. Yaşadıklarımı anlattığımda bana inanmadı. “Kızım sen çocuk musun böyle hayaller kuruyorsun” dedi. Ben ve sizin aranızda sır kalsın tamam mı? Bu olaylar sizin ve benim aramda kalacak. Haa bu arada Tarih sınavından 100 aldım…..
