Bugün günlerden cumartesiydi çok mutlu uyanmıştım çünkü okul yoktu. Kalktığımda ilk iş olarak elimi ve yüzümü yıkadım. Bugün kendimi enerji patlaması yaşamış gibi hissediyordum. Elimi ve yüzümü yıkadıktan sonra odama gittim. Üstümdeki yeleği çıkardım ve bir de baktım ki aynada gözükmüyorum. İlk önce bunun bir gerçek olmadığını düşündüm ama diğer aynalarda da hâlâ gözükmediğimi görünce büyük bir çığlık attım ve kafayı yedim. Artık bir görünmezim, diye hem şaşkındım hem de üzgündüm. Yeleğimi tekrar giyince görünmezliğim geçiyordu. İlk önce ne yapsam, diye düşündüm ama sonra istediğim şeyi yapabileceğim aklıma geldi. Bu fikir aklıma gelince hemen üstümdeki yeleği çıkardım ve alışveriş merkezlerine koştum ve birinin mükemmel hazır el değmemiş sandviçini yedim. Sonrasında da oyun yerine çıktım ve gizliden sınırsız bir kart buldum. Ondan sonra bütün oyuncakları denedim. Herkes oynadığım oyuncaklara bakıyordu çünkü oyuncaklar sanki kendi kendine hareket ediyormuş gibi gözüküyordu. Sonra ise güzel bir tatlı yedim ve eve gittim. Bu görünmezlik olayını kimseye söylemeyeceğime dair yemin ettim çünkü görünmez olup insanlardan izinsiz bir şeyler yapmanın çok doğru olmadığını hissettim ve iyilik yapmak dışında bir daha asla görünmez olmamaya karar verdim.