Ben bir yönetmenim ama fakir bir yönetmenim. Oyuncuları oynatacak param olmadığı için hep göz ardı edilmiş, içindeki yetenekleri keşfedilmemiş oyuncuları kullanırım. Oyunları kendi aldığım küçük kameramla çekiyorum. Böylece daha ucuz oluyor. Bir sette çalışmıyorum. Ben filmin çekileceği yerlere gidiyorum ve bu biraz süreyi uzatıyor. 4-5 ayda ancak çekebiliyorum filmi. Bu benim için çok zor oluyor ama buna katlanıyorum çünkü daha ucuz oluyor. Ama bir gün her şey değişti. Filmi çekiyordum ki bir mesaj geldi. Eğer bir bilimkurgu filmi hazırlarsam bana 100.000.000.000.000 dolar vereceklermiş. Hemen yazmaya koyuldum. İşte senaryom:
Bir adam normal bir güne uyanır. Camı açıp pencereden bakınca birde ne görsün? Işınlanma icat edilmiş, herkesin hologramlı saatleri var, görünmez oluyorlar. Adam ilk başta şaşırsa da sonra alışıyor ve dışarıdaki hayata katılıyor. Ama sonradan bir boyut kapısı bulup içinden geçiyor ve orada savaş eğitimi alıp oraya gelen bir canavarla dövüşüyor. Savaşçı canavarı alt ettikten sonra kendi boyutuna dönüyor ve onu bekleyen ailesine sarılıyor.
İşte bu senaryoyu firmaya gönderdim ve parayı aldım. Artık bir sette çalışıyorum, profesyonel kamera ile film çekiyorum. Ama oyuncularımdan vazgeçmedim. Onlar her şekilde daha iyi oynuyorlar ünlülerden.