“İnsanın en büyük arkadaşı zorluklardır. Çünkü insanı zorluklar güçlendirir.” demiş Gasson. Bence çok da doğru söylemiş. Çünkü karşımızdaki bir zorluk olmazsa (ki hayatımız boyunca mutlaka olacaktır) güçlenemeyip gelişemeyiz, olduğumuz yerde sayar dururuz. Sanırım bunu kimse istemez. Mesela düşünün aileniz sizi büyütürken her şeyden her zorluktan korudu ta ki artık artık sizi koruyamayacak hale düşüp siz yetişkin olana kadar. Bir gün bir zorlukla karşılaştığınızda ne yapacağınızı bilemezsiniz problemi çözemez ve ilerleyemezsiniz. Böylece sizin için en küçük zorluklar bile büyük bir hale gelebilir. Eğer hiç zorluklarla karşılaşmazsak bir gün zorluklarla karşılaştığımızda hiçbir dersimiz veya anımız olmadığı için ne yapacağımızı bilemeyiz. Örnek verecek olursak ; blog yazmak . 1. sınıfta bu benim için çok zordu fakat şimdi 5. sınıftayım ve 1. sınıftan kesinlikle çok daha kolay oluyor blog yazmak . Eskiden annemle yapmam gerekiyordu fakat şimdi ise araştırmamı yapıp kendim bloğumu yazıyorum. Şu ana kadar hiç blog yazmamış bir ortaokul öğrencisi olsaydım, blog yazmak benim saatlerimi hatta belki günlerimi alabilirdi. Sonuçta bu zorluğu aşmak benim buna benzer durumlarla karşılaştığımda ne yapmam gerektiğini öğretti. Zorluklar iyidir. Zamanında karşılaştığımız zorlukların hepsi bir derstir ve bize güçlü olmayı, doğru olanı nasıl yapacağımızı öğretir.
ZORLUKLAR BİZİM EN YAKIN DOSTUMUZDUR!