Merhaba, ben Tuna. Beşinci sınıfa gidiyorum ve 11 yaşındayım. Bana genellikle başarılı çocuk derler, çünkü her zaman kitap okurum ve okumayı çok severim. Derslerime hep çalışırım. Her zaman “Benim başaramayacağım şey yoktur.” derdim, ta ki o güne kadar.
Bir gün yarışım vardı ve sabah erkenden kalktım. Kahvaltı yaptım ve sonra bir duş aldım. Son hazırlıklarımı yaptım ve yola çıktım. Yol çok uzundu ve çok sıkılmıştım ama yapabileceğim bir şey yoktu. Yolda sıkışıp bir benzinliğe uğradık. Orada bir tuvalete girdim, hızlıca işimi hallettim ve çıktım. Burada çok vakit kaybetmiştik ve trafik de çok fazlaydı. Bir anda önümüzdeki biri kaza yaptı, çok şaşırmıştık. Bu, bizim yolculuğumuzu da yavaşlattı. Sonunda varmamıza birkaç dakika kalmıştı. Oraya vardığımızda hemen soyunma odasına geçtim, mayomu giydim, bone ve gözlüğümü taktım. Sonunda hazırdım.
Hemen yüzme havuzunun olduğu yere gittim ve yerimi aldım. Yarış, hakemin düdüğüyle başladı. Çok hızlı yüzmeye çalışıyordum fakat bir türlü başaramıyordum ve o gün yarışı kaybettim. İşte o gün, benim başaramadığım şeylerin de olduğunu öğrendim.