Sabah kalkmış dışarıda arkadaşımla kafede buluşmaya gidiyordum. Kafede buluşmuştuk sohbet edip kahvemizden yudumluyorduk. Daha sonrasında bana gelen acil arama dolayısıyla masadan hızlı bir şekilde kalkmıştım. Yüzüm tedirgindi. Aniden karşımda bir araba gördüm o korkuyla hiçbir şey yapamadım ve daha sonra bir firen sesi ve arkadaşımın çığlıklarıyla birlikte aniden yere düştüm.
Devamını hatırlamıyorum, bayılmıştım. Gözlerimi açtığımda hastanedeki doktorla göz gözeydik. Yanımda da tanımadığım insanlar “Aaaa, gözünü açıyor doktor bey!” diyorlardı. Kendimi biraz toparladıktan sonra bunların kim olduğunu sordum ve nerde olduğumu. Doktor bana şaşkınlıkla bakıyordu diğerleri ise “Beni tanımadın mı?” diye soru soruyorlardı. Sonrasını hatırlamıyorum ama hafızamı geçici süreliğime kaybettiğimi, yavaşça görüp, duyacağım anılardan kişileri hatırlayacağımı öğrendim. Karşımda duran inanmadığım arkadaşlarım beni eve götürdü. Eve gelirken ağzım açık bir şekilde araba camından dışarıyı seyrediyordum. İnsanlar, ikisi önde ve biri yanımda olmaz üzere fısıldaşıyorlardı. Anlamdım zaten anlayacak durumda değildim, dışarıda olan biten hayatı inceleyip çözmeye çalışıyordum.
Eve geldiğimizde “Burası benim evim mi?” diye sordum. Onlardan ol
umsuz bir cevap alınca sinirlendim ve beni evime götürmelerini istedim. Onlar ise burada durmamın sağlığım açısından daha güvenli olacağını
söylemişlerdi. Ama ben hala bu insanları hatırlamıyor ve benim arkadaşım olduklarına inanamıyordum. Daha sonra bana bir çay ikram ettiler ve yanına da biraz peynir, zeytin. Çayı içtiğimde tadı değişik gelmişti ama hafızamı kaybettiğim için çok sorgulamadım. Daha sonra çayın içine atılan ilaç sayesinde birazcık yani 1 veya 2 saatliğine uyumuştum kalktığımda evde kimse yoktu, bu boşluğu fırsat bilip evi gezdim. Çaya ilaç atıldığını mutfak tezgâhında bulunan ilaç kutusundan anladım. Hafızamı kaybetmiş olabilirdim ama okuma yazmayı unutmamıştım yani birkaç half biliyordum. Eve gelen arkadaşlarımdan beni evime bırakmalarını istedim kabul ettiler ve beni bir eve bıraktılar. Evi incelemeye başladım albümler buldum fotoğraflara baktım. Yavaş yavaş aklımdan kesik kesik görüntüler geçiyordu. Hatırlıyordum, evet! Salona tekrar gidip koltuk, halı her şeye dikkatli baktım ve salondaki o tabloyu görünce her şeyi hatırladım. Hemen evin her köşesinde bulunan gizli kamera aklıma geldi. Beni neden uyuttuklarını doğrusu merak etmiştim ve kameraya bakınca arkadaşlarımın eve bıraktığı küçük ipuçlarını gördüm. Ama aklımda kalan soru şuydu “Peki beni neden uyuttular? Düzgün bir şekilde dışarıya çıkıp geleceğiz.” diyebilirlerdi diye düşündüm.