Teknolojisiz Bir Ay: Günlüklerimizden Kesitler
Bu ayı ailecek teknolojisiz geçirme kararı aldık. Telefonlarımızı ve bilgisayarlarımızı bir kutuya koyup kutuyu kilitledik. Herkes bu süreçte günlük tutacaktı ve ay sonunda neler yazdığımızı karşılaştıracaktık. Günlerimizi planlamak için bir takvim hazırlamıştım. Herkes bu deneyim için hem heyecanlı hem de teknolojiden uzak kalacakları için biraz tedirgindi. Fakat kilitlemeden önce, herkes son 24 saatini yoğun bir şekilde telefonlarını kullanarak geçirdi.
1. Hafta
İlk hafta biraz garip geçti, yeni bir düzene alışmak kolay olmadı. Ancak bu fikir, akrabalarımız ve aile dostlarımız tarafından desteklendiği için vazgeçmek gibi bir düşüncemiz yoktu. Kardeşimle birlikte kağıttan şekiller yaparak okul sonrası zamanımızı değerlendirdik. Annem ve babam kitap okumaya yöneldi. Hafta sonu ise cumartesi günü alışveriş merkezinde vakit geçirdik, pazar günü ise botanik bahçeyi ziyaret ettik.
2. Hafta
Bu hafta, teknolojisiz bir yaşamın ne kadar zor olabileceğini anlamaya başladım. Okulda olup bitenlerden haberdar olmamak gerçekten can sıkıcıydı. Telefonu olmayanların hissettiklerini artık daha iyi anlayabiliyorum. Telefon ve bilgisayar kutusunun yanından geçerken sanki bana şöyle sesleniyor: “Beni buradan çıkar!” Ve ben içimden şöyle cevaplıyorum: “Seni çıkarmam gerekiyor ama yapamam, kurallara uymalıyım.” Bu durum gerçekten acınasıydı. Artık origami yapmayı bırakmıştım ve hafta sonu yürüyüşlerinden de eskisi kadar keyif almıyordum.
3. Hafta
Bunu nasıl söyleyeceğimi bilmiyorum ama… Hile yaptım. Başka çarem yoktu, kimse beni suçlamasın. Okulda arkadaşlarım bana mesaj atmış ama ben hiçbirine cevap verememiştim. Bu durum beni çok rahatsız etti. Salı gecesi saat iki civarında daha fazla dayanamayarak babamdan kutunun anahtarını gizlice aldım. Telefonumu kutudan çıkarıp mesajlara cevap verdim. Ardından biraz oyun oynadım ve telefonu tekrar yerine koydum. Kutuyu kilitlerken babamın uyanmaya başladığını fark ettim. Neyse ki beni görmedi; aksi halde bu fikir benim önerim olduğu için durum çok kötü olabilirdi. Yatağıma geri dönüp sanki hiçbir şey olmamış gibi uyudum. Neyse ki kimse bu durumu fark etmedi ve ben de kimseye söylemedim.
4. Hafta
Geçen haftaki olayın ardından hâlâ kimse bir şey öğrenmedi. Yarışma hâlâ devam ediyor ve ben bir daha hile yapmadım. Arkadaşlarıma okul sonrası bana mesaj atmamalarını söyledim, bu yüzden işler biraz daha yoluna girdi. Ancak bilgisayarımı, telefonumu ve hatta izlemeyi sevdiğim televizyonu çok özledim. Neyse ki bu son haftaydı, bu yüzden çok fazla sorun etmedim ama sıkıldığımı da inkâr edemem.
Sonuç
Bir ayın sonunda yaşadıklarım pek keyifli sayılmazdı, ancak bu deneyim bazı olumlu sonuçlar da getirdi. Gözlük numaramın artma ihtimali azaldı ve muhtemelen kardeşim için de aynı durum geçerli. Yine de böyle bir deneyim herkes için her zaman olumlu sonuçlanmayabilir. Teknolojisiz yaşam, düşündüğüm kadar kolay değilmiş ama bu süreçte öğrendiğim dersler benim için çok değerliydi.