BABAM

Merhaba, ben Efe, 23 yaşımdayım. Ben de çoğu insan gibi şehirde büyüdüm ve okudum. Ama benim hikayem sizinki gibi eğlenceli değil. Anlatmama izin verin, İstanbul’da sorunsuz ve sağlıklı bir şekilde doğdum. Ancak okulda hep en kısa ve en zayıftım. Ben bunu çok dert etmiyordum çünkü günlük hayatımı etkilemiyordu. Ancak ortaokula geçince işler değişti. Fark şuydu; ortaokulda zorbalar vardı.
Ve benim cılızlığım yüzünden hep bana zorbalık yapıp öğle yemeği paramı çalıyorlardı. Bunları kimseye söyleyemedim çünkü eğer başlarını belaya sokarsam bu sefer benim başım daha da büyük belada olurdu. Ortaokul bittiğinde 14 yaşımdaydım. O gün sıradan bir gündü, okuldan sonra odama geçip yatağa uzanmıştım. Babam ve annemin bu aralar çok tartıştığını düşünüyordum ki yine salondan tartışma sesleri gelmeye başladı. Ben hiçbir şey olmuyormuş gibi davrandım ve sessizce düşünmeye devam ettim. Ancak odamdan çıktığımda babam yoktu. Ne olduğunu anlayıp evi geçindirmek için bakkalda işe girdim. Bu sırada da çok ders çalışıyordum. En iyi üniversitelerden birini kazandım ve böylece bugün olduğum kişi oldum. Bunları şu an anlık düşünüyorum. Ne oluyor derseniz, az önce konuşmamı yapmak için alkışlar eşliğinde kürsüye çıktım. Tam konuşmaya başlayacaktım ki kalabalığın arasında onu gördüm. Bu babamdı…