Bir varmış bir yokmuş bir köy varmış. O köy de bir aile yaşarmış. O ailenin iki kız çocuğu varmış . Bu kız çocuklarından birinin ismi Ayşe birinin ismi Gül’müş , annelerinin adı Nermin babalarının adı Aliydi. Birde tavşanları vardı adı da Havuç’muş. Ayşe ve Gül havuçla kırlarda oynamayı çok severmiş. Köyde bir gün işler ters gitmeye başladı .Hiç bir iş yapılmıyor tarlalar ekilip biçilmiyormuş. Çevre korunmuyor, çiçekler böcekler yok oluyor doğa hayata küsmeye başlamış. Havuç; iki kız kardeşe’’ Bütün dünya sessizliğe büründü yardım çığlığını tek ben mi duyuyorum’’ dedi. Ayşe ve Gül Havuc’un ne demek istediğini anladılar ve fabrikaya doğru yola çıktılar. Fabrikada müdür’le görüşüp gerekli önlemlerin alınmazsa köyde yaşam tehlikeye düşeceğini söylediler. Fabrika 
bacasına hava filitresi takılması gerekli , atık sularının dereye boşaltılmamasını söylediler. Fabrika müdürü de Ayşe ve Gül’e teşekkür edip gerekli önlemleri alacaklarını söyledi. Böylece köyde her şey yoluna girdi.
