Bugün biz bizeyiz. Hadi arkana yaslan ve biraz rahatla. Anlatacaklarım seni biraz gerebilir, bunun için kusura bakma.
İkimizin; sevdiği sanatçılar, müzik türleri, spor dalları, ilgi alanları, sevdiği film türleri farklı. Biz belki tanışmıyoruz, belki birbirimizin hakkında hiç bir şey bilmiyoruz. Sen beni daha önce hiç görmedin, ben de seni. Belki çok ortak yönümüz var ama bunun farkına varamıyoruz. Neden mi?Çünkü YASAK.
Bugüne kadar hep kısıtlandık; bir pantolon beğendin hatırlıyor musun? Dur! Yardımcı olayım hani annenin taşlamalı olduğu için almana izin vermediği pantolon. Ne kadar beğenmiştin oysa… Bu zamana kadar hiç yalnız alış-veriş yaptın mı? Tahminim “evet” . Çok güzel değil mi? Artık özgürsün… Peki o taşlanmış pantolonu niye almadın? Ben söyleyeyim o pantolon YASAK. saçını kestirirken “ağabey böyle kalsın” dediğin zaman babanın berbere “hayır” dediği zamanı hatırlıyor musun? Ne kadar güzel olurdu öyle kalsa… Bu zamana kadar hiç kuaföre yalnız gittin mi? Tahminim “evet”. Çok güzel değil mi? Artık özgürsün… Peki şaçını neden öyle kestirmedin? Ben söyleyeyim o saç stili YASAK. Bu zamana kadar aynı kabın içindeydin her an birisi o kabın kapağını sıktıkça çıkman daha da zorlaşıyor.
Bankalarda bile her banknot aynı kasada değil, her resim aynı çerçevede değil, her ilaç aynı kutuda değil, her ceset aynı tabutta değil. 100 tl değerinde banknot ile 5 tl değerindeki banknotun işlevi aynı olsa,her resim aynı çerçevede sıradanlaşsa, aynı kutudalar diye farkı ilacı içsek, her insanın YASAK larıyla onların özgürlüklerini aynı tabutla gömsek. Sence iyi olur mu?
Bu her an böyle. En yakın örnekten başlayalım.
Haftanın 5 günü aynı tabuttasın çünkü okulda üniforma dışında bir şey giymen yasak. Haftanın 5 günü yanlış ilaçsın çünkü kabını değiştirmen yasak. Haftanın 5 günü aynı çerçevedesin çünkü farklı olman yasak. Haftanın 5 günü 5 tl sin çünkü değerini göstermen yasak.
İnsanları çok farklı yöntemlerle tanıyabiliriz ama yine aynı sorun karşımızda “YASAK”. İnsanların kendilerini yansıtma şekillerinden biride giyim tarzlarıdır. Sokakta birini gördüğümüzde onun hakkında ilk yorumlarımızı giyim tarzına göre yaparız çünkü o an onun hakkında görebildiğimiz tek şey kıyafetleridir. Bir insanın zevklerini kıyafetlerinden anlayabiliriz. Sevdiğimiz bir grubun tişörtünü giydiğimizde başka insanlar bizim hakkımızda fikir sahibi olur.
Okullar bizi neden kısıtlıyor? 600 kişi aynı kıyafeti giyince ne kazanıyorlar? Her gün o rahatsız tişörtle okula gitmemiz onlara ne kazandırıyor? Aslında biz birbirimizi bu yüzden tanımıyoruz her gün karşılaşıyoruz ancak birbirimiz hakkında en ufak bir fikrimiz yok. Aynı ambalaja sarılı yüzlerce şekerden 2siyiz ve sadece birimizin tadı hepimiz için geçerli. Farklı renk ambalajlara sarılı şekerler olsaydık hepimizin tadı farklı olacaktı. Aynı renktekiler birbirlerini tanıyacaktı. Bizi kısıtlayarak aynı tabuta özgürlüklerimizi gömecekler ve bu onlara hiç bir şey kazandırmayacak.