Dün çok eğlenmiştim ama bugün daha fazla eğleneceğimi düşünüyorum çünkü bugün cumartesi yani hafta sonu. Hafta sonu benim en fazla eğlendiğim zamandır çünkü bütün olasılıklar sonsuzdur. Her cumartesi kursa giderim ve kurslar haftanın son dersi olur, ödevler hariç. Kursum bitince teyzemler bize gelir ve ya biz onlara gideriz. Saat dokuza kadar oyun oynarız, yeriz, içeriz.
Bir gün uyandıktan hemen sonra saçlarımı yapmak için aynanın karşına geçtim. Saçlarımı tararken bir ses geldi. Evde yalnızdım, anlayamadım. Bir süre sonra biri “Hey” dedi. Tam o sırada aynadaki benin ağzı oynamıştı. İlk başta fazlasıyla korktum. Sonra, uzun uzun aynaya baktım ve ‘Sen kimsin?’ diye sordum kendime aynadan cevap alacağımı düşünmeden. Mucizevi bir şekilde aynadaki ben bana cevap verdi. “Merhaba, ben senin karanlık tarafınım.” dedi aynadaki ben. Ben de bu sözü anlamayarak “Nasıl? Sen nasıl benim karanlık tarafım oluyorsun? Sen benim yansımamsın.” dedim. Aynadaki ben “Sorularının bir tanesini cevapladığım zaman ikinci sorununda cevabını öğreneceksin ama …”dedi. Bende “Ama ne?” dedim . Aynadaki ben devam etti “Seni sevmiyorum ve bunun için anlatmayacağım.” Ben de “Ne! Neden beni sevmiyorsun, sen bensin?” Aynadaki ben “Seni sevmiyorum çünkü hep iyilik yapıyorsun, bana engel oluyorsun senin yüzünden bir kere bile kötülük yapamadım!”. Bende şöyle cevap verdim “Kötülük iyi bir şey mi de izin vereyim? Sana hiç bir zaman izin vermeyeceğim!”. “Bana izin vermezsen benim senin nasıl kötü tarafın olduğumu bilemeyeceksin!” dedi aynadaki ben. Ben de bunun üzerine “O zaman senin nasıl benim kötü tarafım olduğunu öğrenmektense iyilik yapmayı tercih ederim asla kötülük yapmayacağım!” dedim.
Ben son cümlemi dediğim zaman ayna bir anda kırıldı ve kötü tarafım yok oldu. Artık kötülük yok!