Atatürk’ü Gördüm

Okulumuzda bu yıl Çanakkale Zaferi’ni anlatan bir gösteri oldu. Ben de bu zaferi anlatan çok güzel bir konuşma hazırladım.
İlk önce Çanakkale Savaşı ile ilgili araştırmalar yaptım. Görseller hazırladım. Günün anlam ve önemine uygun kıyafetlerimi hazırladım. Konuşmamı defalarca tekrar ettim fakat bir şeylerin eksik olduğunu hissetim. Konuşmamı ilk önce aileme yaptım. Onlara neyin eksik olabileceğini sordum. Ailem de bana hazırladığım yazının çok güzel olduğunu söylediler. Konuşmamı daha çok hissederek ve duygu katarak yapmam gerektiğini söylediler. Ben çok heyecanlandım ve bunu nasıl yapmam gerektiğini bilmiyordum. Ulu Önder Gazi Mustafa Kemal Atatürk’ün ve silah arkadaşlarının beni sahnedeyken görebildiklerini hissedersem konuşmamı çok daha duygulu yapabilirim, diye düşündüm. 18 Mart günü geldi, hazırlanıp okula gittik. ” Konuşmamı yapmak için alkışlar eşliğinde kürsüye çıktım. Tam konuşmaya başlayacaktım ki kalabalığın arasında onu gördüm.” Kendimi o kadar çok inandırdım ki Atatürk’ü gördüm. Konuşmamı en güzel, en duygulu bir şekilde yaptım. Herkes beni ayakta alkışladı.
Atatürk belki o gün orada değildi ama ben onun varlığını, düşüncelerini, vatanımız için yaptıklarını hep kalbimde hissediyorum…