İnsanların “Seni seviyorum. Seni hiç bırakmayacağım.” demeleri kadar sahte bir şey gördünüz mü?
İnsanlar, birilerine sürekli “Seni seviyorum ve hep yanında olacağım.” gibi sözler söylüyor. Gerçekten de bundan daha klişe bir cümle görmedim. Bu cümleyi söylemekte bir şey yok ki, sevdiğim veya sevmedim sürekli söyleyebilirim. Tamam, kabul ediyorum ben de bir zamanlar bu sözlere inandım ama akıllandım sonrasında. Mesela bazıları sürekli aynı cümleyi duyup aldatıldıkları halde hala inanıyorlar ya ne söyleyebilirim ki? Ben dediğim gibi bir defa inandım başka da olmadı. Gerçekten bazen anlamıyorum ya aşk çok kusursuz bir şey biz yapamıyoruz ya da abartıldığı kadar da bir şeyi yok. Ben ikincisine katılıyorum. “Neden?” dediğinizi duyar gibiyim. Madem öyle anlatayım o zaman.
Benim harika sandığım bir ilişkim vardı. Arkadaşlarım beni hep “Ya bak o çocuk iyi biri değil, seni üzer.” diye uyarıyorlardı ama ben dinlemedim. Pişman değilim ama pişmanım da. Demek istediğim aslında şu başıma gelmeseydi güzel olurdu ama o an onu yaşamam gerekiyormuş ve önemli olan da ders çıkarmak. Benim hayat felsefem genel olarak bu şekilde. Her neyse, ben bir gün sevgilimi aradım. Bana evde ve hasta olduğunu söyledi. Ben de telefonu kapattıktan sonra içim rahat etmedi ve yanına gideyim dedim.
Evinin önüne gelmiştim, kapıyı çaldım ve kapı deliğinden bakınca görmesin diye kenara geçtim çünkü sürpriz olmasını istemiştim ama bilin bakalım ne oldu? Bir kız sabahlıkla açtı kapıyı ve “Kime bakmıştınız?” diye sordu. Tabi benim tepem attı, hemen içeri girdim. Bir de ne göreyim, beyefendi kahvaltı hazırlıyor. Gözüm hiçbir şeyi görmüyordu ve direkt gidip ona yumruk attım. O kadar boks dersini boşuna almamıştım sonuçta. Daha sonra “Yazıklar olsun, sen hiçbir şeye değmezmişsin.” deyip gurumla oradan ayrıldım. Bu arada kadın veya erkek fark etmez, şiddete karşıyım ama vurmakta haklıydım. Her neyse, bundan sonra bir hafta depresyon gibi bir şey yaşadım ama daha sonrasında kendimi eskisinden de iyi hissediyordum. Aşka olan inancım eskiden yoktu ama sevgilim (eski) hayatıma girince bir nebze olsa da inanmıştım ama artık hiç yok.
Bu olaydan sonra kendime yeni bir sayfa açtım. Artık tek odaklandığım şey işim, kendim ve arkadaşlarımdı. Hayatı gerçekten yaşadığımı hissediyordum ve gerçekten “Her şeyde vardır bir hayır.” lafına inanıyorum artık.
Bugün aslında çok heyecanlıyım çünkü yeni aldığım arabamı alacağım. Bunu da sizinle paylaşmak istedim çünkü benim için önemli bir adım. Ne zamandır bu arabayı istiyordum ve artık benim olacak. Yeni aldığım arabanın tüm işlemlerini hallettikten sonra aracımı almak için buluşma noktasına gittim. O da ne? Gerçekten karşımda duran kişi o olamaz ya! Tahmin edin karşımda kim duruyor? Arabanın sahibi ve onun oğlu olan eski sevgilim. Doğru tahmin, beni aldatan eski sevgilim. Doğru ya soyadları aynıydı ve ben bunu nasıl fark etmemiştim? Gururlu bir şekilde yanlarına gittim ve çok resmi bir şekilde konuştuk. O da o sırada bana bakıp duruyordu. Bu durum her ne kadar beni rahatsız etse de belli etmemeye çalıştım.
Adamla konuşmamızı bitirdikten sonra adam “Oğlum, sen arabanın yerini hanımefendiye göster. Benim bir müşterim gelecek.” dedi ve gitti. Adam gider gitmez bana, uzun zamandır görüşmediğimizi söyledi ve nasıl olduğumu sordu. Çok klişeydi bu durum. Benim onu affetmemi istediğini falan söyleyip durdu ama ben asla yüz vermedim. Çünkü yapan bir daha yapar, bunu hiçbir zaman unutmayın. Hemen, arabamı alıp oradan uzaklaştım. Neymiş efendim beni çok aramış ama ulaşamamış, böyle bir şey yaptığına çok pişmanmış falan. Hepsi gerçekten çok klişe. Oradan ayrılmadan önce son laflarım şu oldu “Siz galiba size bağlı yaşadığımızı, sizden asla kopamayacağımızı, sizsiz bir hayat sürdüremeyeceğimizi falan düşünüyorsunuz ama yanılıyorsunuz. Sen ve senin gibiler bir hata yaparsınız; özür dilersiniz, her şey düzelir sanıyorsunuz ama hayır, düzelmiyor. Sen artık benim için bir ölüsün ve rica ediyorum, bir daha karşıma çıkma.”.
Sadece şunu söylemek istiyorum , siz siz olun sizi üzen ve değerinizi bilmeyen insanları affetmeyin . Hayat kısa ve bunlar için ayıracak vaktimiz yok. Yarın yaşayabilecek miyiz, bunu bile bilmezken sizi üzen insanlara bir şans vermekle kendinizi yok sayarsınız. Ben hiçbir zaman kendimi yok saymadım ve kendimi saygım her zaman tam oldu. Bu durumdan da hiç pişman değilim. Siz, siz olun ve anı yaşayın.
Aşk laftır, huzur şarttır. Teşekkürler…
