Bal yapımına girmeden önce arılar hakkında çok kısa bir bilgi vermek istiyorum.Dünya üzerinde bilinen 16.000 türü bulunan arıların büyük bir kısmı grup (koloni) halinde birlikte yaşamazlar. Sadece %5′ lik bir kısmı koloni olarak yaşar. Bal arıları belli bir amacı gerçekleştirmek için bir arada bulunurlar. Birbirlerine sıkı sıkıya bağlıdırlar.
Her kolonide bir kraliçe arı bulunur. Kraliçe arı yumurtlar ve işçi arıları meydana getirir. Bu işçi arıların ömrü 40 gündür. Arılar işbirliği içinde çalışırlar. Dakikada 11.400 kez kanat çırpan işçi arılar 6 milyonun üzerindeki sayıda çiçeğe konuyorlar. İlginç olan bir çiçeğe birden fazla arı konmuyor. Erkek arılar bal yapmazlar.
Bal arıları iki mideye sahiptir. Birincisi yaşamlarını sürdürebilmeleri için gerekli besinlerin vucuda alındığı mide,
ikincisi ise bal üretebilmelerinde kullandıkları ve bal midesi olarak adlandırılan sindirim organıdır. Bal arıları tarafından binlerce çiçekten toplanan bal özü ya da nektar olarak adlandırılan maddelerin yutularak; bal midesinde salgıladıkları enzimleriyle karıştırıp balı yapar, kovandaki peteklere yerleştirir. Ancak bu işlem çok kolay değildir. Bu küçük arılar çok uzak mesafelere uçmakta ve büyük zorluklardan geçmektedirler. Bir kilogram bal elde edebilmek için yaklaşık 40.000 işçi arının bir milyon defa çiçeğe konması gerekmektedir.
Balın şekerden farkı; şekerin sindirim sistemimizde değişime uğradıktan sonra kana karışmasıdır. Ancak
mucizevi olan bal, sindirimde herhangi bir değişime uğramadan kana karışır. Çünkü bal hazır besine dönüştürülmüş haldedir.
Petek hücrelerine doldurulan bal daha yoğun kıvama gelmesi için; bal arıları tarafından kanat çırpılması yoluyla yeterli miktardaki su buharlaştırılır ve balın üzeri yine arılar tarafından mumlarla kapatılarak örülür. Böylece severek yediğimiz bal uzunca bir süre saklanabilir.
Son olarak bal rengini ve tadını arıların topladıkları çiçek özlerinden; hoş kokusunu ise yine çiçeklerin
aromasından alır.
Derin Yaz Uçar