Eğer bir bulut olsaydım, yapacağım ilk şey bu savaş dolu dünyadan uzaklaşmak olurdu. Ama bazen hayat öyle bir hal alır ki ne kaçabilirsiniz ne de kalmaya dayanabilirsiniz. Belki şu anda birçok insan da aynı duyguları yaşıyor. Ancak bence dünya farklı olabilir; belki de her şey sadece bir sevgi yağmuruyla düzelebilir. Tamam, kesin değil, ama kim bilir? Belki gerçekten de tek gereken, bir sevgi yağmurunda ıslanmaktan ibarettir.
Planımı paylaşayım: Herkes ama herkes sadece 20 dakikalığına dışarı çıkacak. Koşacak, eğlenecek, sanki çocukmuş gibi oynayacak. Kimse kimseyi yargılamayacak. Yargılayanlar ise hor görülmeyecek, ama düşünmeleri sağlanacak. Herkes, bir başkası ağladığında yardım etmek için elini uzatacak. Kimse o an gülmeyecek, çünkü belki çözüm tam da burada yatıyor.
Belki de gerçekten çözüm bir yağmurda gizlidir. Gerçeklikten uzak bir dünya düşlüyorum; bir dünya ki içinde suç yok, çocukların üzüldüğü hiçbir an yok. Belki gerçekten mümkündür bu dünyayı yaratmak; mutlu olmak, huzurla yaşamak…
Uçmak istediğim dünya, sadece ölümün hüzün kaynağı olduğu bir yer. Şiddetin, kötü insanların, enflasyonun olmadığı; stresin, kaygının yerini mutluluğun aldığı bir dünya. Belki de gerçekten çözüm, hayatı stres olmadan yaşamakta gizlidir.
Bazıları için hayatın kaynağı stres olabilir, ama gerçeklik kişiden kişiye değişir. Çoğu insan için hayatı anlamlı kılan stres gibi görünebilir. Ancak bence hayatı hayat yapan, insanı insan yapan, gökyüzünü mavi yapan tek şey mutluluktur.