ANILARI SİLMEK

Eda bir 7. Sınıf öğrencisiydi. Okulu severdi. Hobileri teknolojiyle uğraşmaktı bu yüzden büyüyünce yazılım mühendisi olmayı istiyordu. Fakat sıkça yaşadığı bir durum vardı ki asla üstesinden gelemiyordu. Bu da kötü bir olay yaşadığında onu bir türlü unutamaması ve olayın içini kemirmesiydi. Bu durum onu aşırı derecede etkiliyordu, ve okulda başarısının düşmesine kadar gidebiliyordu. Eda bunun için öğretmenlerinden ve ailesinden, hatta bu alanda profesyonel birinden yardım almıştı ama buna rağmen durumunda bir değişiklik yoktu. En sonunda durumunu kabullenmeye karar vermiş, çok üzerine gitmemeye dair kendine söz vermişti. Ve işte bir gün okuldan eve giderken okulda yaşadığı bir olayı düşünüyordu. En yakın iki arkadaşı da okula gelememişti çünkü hasta olmuşlardı. Ve Eda da tüm gün boyunca yalnız kalmış, öğretmen gruplara ayrılın deyince tek başına kalmıştı. Ve aslında bunda üzülecek hiçbir şey olmamasına rağmen Eda yol boyunca başka hiçbir şey düşünemedi. Sonra kendini biraz sakinleştirmeye çalıştı ama fayda etmedi. Eve geldiğinde daha da sinirlenmiş bir vaziyette odasına gitti ve direk yatağına girip uyudu. Rüyasında daha önce hiç görmediği tarzda bir şey gördü. Onun yaşında gibi duran bir kız yanına gelmiş, yaşadığın olayların çözümü çok kolay demişti. Tek yapman gereken unutmak istediğin olayı küçük, temiz bir kağıda yazmak, ve olayları yazarken mavi mürekkep kullanmalısın. Sonra da bu kağıdı mavi bir menekşenin toprağına gömmelisin. Ama unutma ki unutmak istediğin olayla beraber bu yöntemi de unutacaksın. O yüzden her gün baktığın bir yere bu yöntemle ilgili küçük bir not bırakmayı ihmal etme. Ve bunları deyip buharlaşmıştı çocuk. Rüyası bitince Eda bir anda uyandı. İlk önce düşündü ki bu yöntemi denemeye değmez, vakit kaybı. Ama sonra zaten yapacak bişeyi olmadığı için ve canı oldukça sıkkın olduğu için biraz neşeleneyim diye denemeye karar verdi. Ve rüyasında gördüğü tüm talimatları uygulamaya başladı. En son olarak da kendine talimatlar hakkında küçük bir not bıraktı. Ve artık kağıdı menekşeye gömme vakti gelmişti. Bunun için annesinin salonda büyüttüğü menekşelerden birini aldı ve kağıdı gömdü.
Eda gözlerini açtı ve sabah olduğunu fark etti. Parkenin üzerinde yatıyordu. Bir anda dolabının üzerinde asılı duran bir kâğıt gözüne çarptı. Ve okumaya başladı, okudukça da nasıl bir durumun içinde olduğunu anladı. Sonra hafızasını biraz yoklayınca cidden son olarak ne yaşadığını hatırlayamadığını fark etti(notta kendisine son olarak ne yaşadığını yazmıştı.). Ve artık olayı hatırlamadığına göre mutlu olabilirdi. Gününü de bu düşünceyle gayet güzel geçirdi. Ertesi gün okula gittiğinde en yakın arkadaşı ona kendisi okulda değilken ne yapıldığını sordu, ve Ela cevap verdi. Sonra birden aklına geldi ki aslında onu üzen olayı hatırlıyormuş ve bir an arkadaşı sorunca cevap verebilmiş. Yani her şey aslında Eda’nın kafasının içinde olup bitiyordu ve Eda bir insan kendini hatırlamadığına inandırırsa aslında her şeyi başarabileceğini anladı, ve bundan sonra onu üzen olayların üstesinden bu sayede geldi.