Bugün doğum günümdü ve bana bir kavanoz hediye ettiler.Evet doğru anladınız bir kavanoz. Kulaka komik geliyor ama bu normal bir kavanoz değil.İçinde benim en mutlu anılarımla dolu.İçlerinden birini çektiğim an ben o anın içinde oluyorum , o anı tekrar yaşıyorum. Yani yaşamıyorum da izliyorum.Bu anları yaşamak için üç hakkım var.Çok heyecanlıydım ve işte birincisi:
Balık tuttuğum an ; inanmıyorum bu anı tekrar izlemek çok keyifli , çok mutluyum ve başlıyor.Şu an arabadayız ve yanımda canım babam var.Onun arkadaşlarını almaya gidiyoruz.Şimdi yolumuz balık tutacağımız yere doğru ilerliyoruz ve sonunda keyifli bir yolculuktan sonra balık tutacağımız yere vardık.Yüksekte bir yerde her yer yeşil ortada bir göl babamlarla birlikte yükseklikten tırmanıyoruz.Babam beni tutuyor ve yukarı çıkıyoruz.Sonunda göle vardık , babam bana balık tutmayı öğretiyor.Ben onu izliyorum.Bazen ses çıkarttığımız da balıklar kaçacak diye onlara kızıyorum.Biraz sonra ben bir balık tutuyorum ve o günün sonunda güzel bir ziyafet çekiyoruz.bu anı bitti , ne de güzeldi.Bu anı tekrar yaşamak mükemmeldi.Gelelim ikinci anıya:
Yemek sofrasındayız.Ama babam yok büyük babaannem var, bir dakika bu hangi anım…Aaaa köpeğim paşanın gelişi.Kapı çaldı.Evet başlıyoruz. Babam ,dayım ve dedem içeri girdi.Dayımın kucağında mavi bir battaniye onu kaldırdı ve birden minicik bir köpek çıktı ordan ama uyuyordu.Kafası kahverengi tüylü erkek kuyruğunun biraz yukarısında ben gibi yuvarlak kahverengi bir alan var.Diğer kısımları beyaz tüylü patileri pembe minik tatlı bebek bir köpekti.Ne kadar mutlu olmuştur çünkü uzun zamandır bir köpek istiyordum.Şimdi gelelim üçüncü anıma.
Sabah erkenden beni kaldırdılar.Bu bir anı değil ki bir dakika başlıyoruz.Kardeşimi kucağımıza almaya gidiyorduk , yani hastaneye.Hastaneye gittiğimizde bizi odaya aldılar.bekliyorduk , bir abla geldi.Fotoğraflarımızı çekti.Ben elimi annemin karnına koydum ve ufaklıktan bir tekme geldi.Yetmiş üç dedim.Kardeşimin elime attığı tekmeleri sayıyordum.Biraz sonra annemi hazırladılar ve asansöre bindik.Annem giderken ona el salladım.Daha sonrasında acıktığımdan dolayı halam beni tost yemeye götürdü.Ama heyecandan dolayı pek bir şey yiyemiyordum.Biraz sonra bir telefon çaldı , kardeşim gelmiş tostu bırakıp hemen gittik.Onu görmek istiyordum.Annemden önce o geldi odaya minicikti küçük elleri , minik ayakları , küçük giysileri ve minik burnuyla çok tatlıydı.Parmağımı ona uzattım , minik elleriyle sımsıkı kavramıştı parmağımı çok sevmiştim onu zaten hep kardeş istiyordum ve olmuştu işte.Hiç yanından ayrılmıyordum.Kardeşim doğduğundan beri bende hastanede annemle kaldım.Bazen kardeşimin başında kalmış bazan de annemi yürütmüştüm.Ertesi gün ismi konuldu.Annem bana kardeşinin ismi Atakan olsun mu dedi ve ben evet dedim.Mutlu olmuştum çünkü ismi Atakan olsun istiyordum.Çok mutluydum kardeşimi alıp eve döndük.
Ah!Ah! Kardeşimi gördüğüm an ne kadar güzeldi.
Keşke üç Dilek anım olmasaydı ama yinede çok güzeldi , bunları tekrar hatırlamak.