Merhaba;
Ben Defne. Bugün sizlere içinde şu cümleler geçen bir hikaye yazacağım: “Kedim küs olduğumuz komşumuzun kapısına doğru koştu ve gözden kayboldu. Kapı açıldı. İçeriden tuhaf bir koku geliyordu.”
Haydi hikayeye başlayalım.
Merhaba;
Ben Linda. Bu da Ponçik.
Ponçik, benim kedim. Ben bir cadı avcısıyım. Benim görevim cadıları yakalamak ve ben sitemdeki komşumun cadı olduğunu düşünüyorum.
Ona bir kaç soru sorarken fazla ileri gittim ve bazı kelimeleri ağzımdan kaçırdım.
Onu sinirlendirmiştim ve kavga ettik. Birbirimize küstük.
Bir kaç gün sonra kedim Ponçik’te bir terslik olduğunu fark ettim.
Hepsinin kısa sürede olmasına çok şaşırmıştım. Kedimin evde sıkıldığını düşündüm ve onu dışarı çıkartmam gerektiğini hissettim. Onu dışarı çıkarttım ve kedim kendini kaybetti.
Kedim küs olduğum komşumuzun kapısına doğru koştu ve gözden kayboldu. Peşinden gittim. Kapı açıldı. İçeriden tuhaf bir koku geliyordu. Çok korkmuştum ama Ponçik için her şeyi yapardım. İçeri girdim ve kedimi aramaya başladım. Derken bir ses duydum ve dolaba saklandım. Gelen komşumdu.
Aman Tanrım! O bir CADIYDI. Haklı çıkmıştım.
Hemen fotoğrafını çektim ve evden kaçtım. Sitedeki herkese onun cadı olduğunu ispatladım. Çok mutluydum.
Saat tam 12:00 onu yok ettik. Görevimizi yerine getirmiştik ama içimde bir boşluk vardı o da kayıp kedimdi. Derken arkamdan bir miyav sesi geldi. Kedim bana geri gelmişti.
Çook mutluydum. Hem cadı komşumdan kurtulmuştum hem de kedimi kavuşmuştum.
SON!