Kar tatili için gittiğimiz Ilgaz Dağı’ ndaki otelde, pistler arasında traktörle gidip geliniyordu. traktörün arkasındaki kasalara oturuyorduk. Küçük pist otele yakın olduğundan 5 dakikada gidiliyordu. Büyük pisti de görmek istedik. Orada telesiyeje binecektik. Traktöre bindik yol hem virajlı hemde karlıydı. Telesiyejle zirveye çıktık. bu alet durmadan dönüp duruyordu. Yolcuları yukarı çıkarıyor, yukarıdakileri aşağı indiriyor ama durmadan gidip geliyordu. Biraz gezdik ve kartopu oynadık.
Hava soğumaya başlamıştı. Rüzgar esiyordu. İnelim dedik. İnerken nasıl binileceğini izledik. Çıkarken daha kolaydı. Çünkü birden yükselmiyordu. İnmek için hazırlandık boş salıncağı beklerken kulaklığımı düşürdüm. Binerken annem eğildi ama alamadı. Başı aşağıda olduğu için dengemizi kaybettik ve sallandık. Panikle önümüzdeki emniyet demirini indiremedik, birden yükselmiştik. Çok korktuk. Neyse ki annem son anda indirmeyi başardı da, düşmekten ucuz kurtulduk. İndikten sonra arkamızdaki koltuktakiler almış kulaklığımı onlar getirdiler. Dönmek için traktörü bekledik. Yine arkadaki kasaya bindik. Otele gideceğimiz son virajda karşıdan gelen arabanın kaydığını görünce şoför frene basıp, kenara çekip durmak zorunda kaldı. Ama bu seferde uçuruma düşmekten ucuz kurtulmuştuk. Dönünce şömineli salonda oturup annemler çay içmeyi, bende oyun oynamayı planlıyorduk.
Bugünün pek de iyi geçmediğini düşünerek odamıza çıktık. İyi ki de çıkmışız. akşam yemeğine indiğimizde bir de ne duyalım, o salondaki ayı heykeli bir çocuğun üzerine düşmüş. Bu ayı heykeli , ayaktaki bir ayının gerçek boyunda demirden yapılmış, tüyle kaplanmıştı. Annem beni ona yaklaşmamam ve dokunmamam için uyarmıştı. Demek ki o çocuk uyarıları dinlememişti. Belki de tamamen tesadüftür. O zaman o çocuk bende olabilirdim. Bu kazayı da ucuz atlatmıştım. Artık gideceğimiz gün lobiden hiç ayrılmadan saati bekledik. Kazasız belasız günler dilerim.