Bugün sıradan bir gün değildi.Bugün tüm çocukların çok güzel bir gün dediği bir gündü.
Heryer kar kaplıydı ve evlerde kalan bir kişi bile yoktu. Demek istediğim herkes dışarıdaki
havanın keyfini çıkarıyordu. Fakat ben özel bir şey bekliyordum.Noel Babaya saygınmsonsuzdu.
Fakat hiçbir zaman görmediğim için ona inanmaktan vazgeçiyordum.Her neyse o gün Noel Baba’yı
düşünmekten zaman o kadar hızlı geçmiştiki… 1 saat nerdeyse 5 dakika gibiydi benim için.
Ve gün sonunda SONUNDA bitmişti. Ve o gün gerçekten Noel Baba’nın geleceğine inanıp uykuya
dalamamıştım. Hatta onu görmek için kamera bile yerleştirmiştim. Uyumamak için elimden geleni yapıyordum.
Ama insan da biryere kadar dayanabilir sonuçta. Üstüme bir yorgunluk çöktü artık uyumam lazım derken diğer odadan çıtırtı sesleri gelmeye başladı. Uyku muyku demenden tazı gibi ayağa kalktım. Ama aynı zamanda da sessiz olmam gerekiyordu. İlk önce kameraları kontrol ettim ama hiçbir şey yoktu sonra direk olarak dışarı çıktım ve etrafa bakınmaya başladım hala hiçbir şey göremiyordum. Orada bir hediye kutusu gördüm ama çok güzel bir hediye kutusu Noel Baba’dan yeni bir telefon istemiştim kendi zihnimden ve kutuyu açtığımda gözlerime inanamamıştım çünkü orda güzeller güzeli yepyeni bir telefon duruyordu. Ve bu eşyayı isteyeceğimi özellikle aileme haber etmemiştim çünkü gerçek olduğuna kanıt getirmek istiyordum. Hemen evden dışarı attım kendimi. Onu cidden o kadar görmek istiyordumki. Ve dışarı çıktığımda yine gözlerime inanamadım çünkü gözümün önünde birden Noel Baba belirdi. Tam sevincimden bağıracaktımki beni Noel Baba sakinleştirdi. Beni arabasına aldı ve bu olayı farkeden ilk kişi olduğumu söyledi. Noel Baba’ya bakmaktan etrafımdaki hiçbirşeyi göremiyordum. Biraz daha sakinleştikten sonra önüme döndüm ve o geyikleri gördüm. Ve onlar hayatımda gördüğüm en güzel hayvanlardı. Sonra bir anda koşuşturmaya başladılar ve kendimi bir anda havada gördüm. Biraz değil baya tedirgindim. Aklımda o kadar fazla soru vardı ki. Ailem merak etmeyecek mi, eğer düşersek nolur. İçimden kendimle konuşmama rağmen bana bir anda cevap verdi. Sıkıntı edinme çocuğum dedi. Beni gizemli bir diyara getirmişti. Orda onun yardımcılarıyla tanıştım (elfler). Artık o kadar çok şey görmüştümkü insanların görüp bayılacağı şeylere ben güler yüzle bakıyordum.
Orada bana o kadar çok şey anlattıki. Bu kadar hızlı nasıl dağıtabiliyor sorusu en çok aklımda kalandı. O soruyu merakla sormuştum Noel Baba’ya. Ve o sırada sihirin de gerçek olduğunu gördüm. Bana telefon dışında bir tane daha hediye verdi. Fakat bu hediye her şeyden farklıydı. Çünkü kendi kıyafetinden bir parça ayırıp vermişti bana. Ve bunu hiç kimseye söylemiyeceğime ve sonsuz kadar saklayacağıma söz vermemi istedi. Bende seve seve evet dedim.O günün sonu gelmişti artık. Hayatımda bu günden daha eğlenceli, güzel, mutluluk dolu bir gün yoktu. Eve dönmem için Noel Baba’nın yardımcıları beni tekrar evime götürmeye yardım ettiler. Sağ salim ve bizimkiler uyanmadan evimdeydim. En sonundada odama girip derin bir uykuya daldım.