Aile Sofrası

O gün okuldan donüyordum. Deneme sınvına girmiştik ve sonucum kötüydü. Normalde denemelerden 10 yanlış yaparken bu sefer 20’ye çıkmıştı. Annem bu kouda çok hassastı. Küçüklüğünde ailesi ona güzel bir eğitim sağlayamadığı için benim eğitimime çok önem veriyordu. Annemin ailesi ile anlaşamamasının sebebi buydu aslında hayatının daha güzel olmamasının ailesinin suçu olduğunu söylüyordu. Bu sebepten dolayı birçok kez kavga etmişler en sonunda görüşmeyi bırakmıştı annem babası ve annesiyle. Anneannem ve dedem ve daha çok olan akrabalarımla bireysel olarak görüşsemde 6 yaşımdan beri onları bir arada sofrada görmedim. Evin sokağına vardığımda annem aradı. “Deniz, eve hızlı gelmeye çalış konuşçaklarımız var” dedi sertçe. Büyük ihtimalle öğretmenlerim bu denemedeki düşüşüm yüzünden annemi aramışlardı. Annemde bu yüzden sinirliydi ve benle konuşmak istiyodu. Korkmuş bir kedi gibi ne diyceğimi şaşırdım. “Tabii anne erken gelirim.” dedim ve telefonu kapadım. Eve gidersem azar işiteceğemi bildiğim için arkadaşım Asya’yı aradım ve parkta buluşmamız gerektiğini söyledim. Bukluştuğumuzda olan biteni anlattım. Birlikte yarım saat parkta takıldık. Telefonumu açtığımda annemin tam 5 kere aradığını ve saatin ne kadar geçtiğini fark ettim.  Evimiz parka yakın olduğu için 2 dakika sonra kapının önündeydim. Ayrıca evimiz müstakil olduğu için alt kat penceresinden bakarsanız alt katı görebilirsiniz. Bende onu yapacaktım camdam bakıp annemin sinirli olup olmadığını görecektim. Pencereden baktığımda bütün aile sofranın etranında oturmuş, bir taraftan yemek yiyor bir taraftan konuşuyolardı. Birden biri mutfak camına tıklattı. Annemdi içeri giremi gösteren bir işaret yaptı. Ben de ön kapıdan içeri girdim. İçeri girince beni annem karşıladı. “Neredeydin Deniz hızlı gelmeni söylemiştim. Çabuk içeri geç ve dedenin elini öp.” Yemek sofrasına doğru ilerediğimde fark ettimki uzun süren bir küslük o gün çözülmüştü.