Ben Afrika’da Kenya’nın Nairobi kentinin bir köyünde yaşıyorum. 250 kişi arasından bir çocuğum. Annem, babam ve küçük kardeşimle yaşıyorum. Bildiğiniz üzere Afrika’da açlıkla büyük bir mücadele var.
Ben aç olunca karnıma sancılar giriyor, başım dönüyor, dikkatimi bir şeye veremiyorum. Yabancı ülkeler elmas madenimiz olduğu için bizi köle yapıp, kazdırıp elmaslarımızı bizden alıyorlar. O yüzden para elde edemiyoruz. Günün kısa bir zamanında kahvaltı yapıp, kardeşimi de alıp okula gidiyorum. Okuldan geldikten sonra evime kuyudan su alıp su götürüyorum. Ama gerçekten çok zor oluyor, çünkü neredeyse kuyu bomboş oluyor.
Su götürdükten sonra biraz arkadaşlarımla oynuyorum. Ailem geçimini keçilerimizin sütünü satarak ve yakacak odun parçaları toplayıp satarak sağlamaktadır. Gelir olarak az para kazanıyoruz, ama idare ediyoruz. Arkadaşlarımla oynadıktan sonra dediğim üzere keçilerin sütünü sağmak için anneme yardım ediyorum. Genelde aç geziyorum. Gereken besini alamadığım için çok zayıfım. Kollarım ve bacaklarım bir ağacın dallarına benziyor. Karnım da aç olduğum için hep şiş.
Burada yeteri kadar besin olmadığı ve gereken besini alamadığımız için çocukların çoğu hasta. Hastalık herkese bulaşıyor. Sağlık kontrolleri pek sık yapılmıyor. Aşılama diğer ülkelerde ki gibi pek yaygın değil. Başka ülkelerden iyi insanlar tarafından bazen bize yardımlar gelse de sağlıklı değiliz. Su kuyularımız yeteri kadar olursa daha rahat tarım yapabilir ve daha rahat besin maddeleri yetiştirebiliriz. Sizler de yeni su kuyularımızın açılmasında bizlere destek olursanız ben ve halkım çok mutlu oluruz.
İyi insanlar iyi ki varlar…
Haydi durma SEN DE DESTEK OL…
