Merhaba, benim adım Zeynep . Ben Afrika’da yaşıyorum. Ailem beş kişiden oluşuyor. Ben, kardeşim Ali, annem Hatice, babam Mehmet, anneannem Ayşegül. Şimdi size bir günümü anlatacağım: Günlerden Pazartesi. Kardeşim ve ben okula gitmek için evden çıktık. Okula geldiğimizde herkes ailesinin koyduğu beslenmelerini yiyorlardı. Bizim beslenmemiz yoktu. Çünkü biz açlıkla mücadele ediyorduk. Ailem okulun parasını bile zor karşılıyordu. Eve geldiğimizde genelde amcam evimize gelmiş olurdu . Çünkü amcamın bir buğday tarlası vardı. Amcamın karısı ise buğdayları ekmek haline getirip yarısını bizlere verirlerdi. Amcam gelmemiş olursa elimizde kalan ekmekleri az az yerdik. Eğer hiç ekmeğimiz yoksa yan komşumuz Nur Hanımlar bize yemeklerinden paylaşırdı. O gün de öyle oldu. Nur Hanımlar bize yaptıkları Mercimek Çorbası ve pilavdan verdiler. Karnımız doymuştu.
İşte bu şekilde bir günümüz bitmişti. Lütfen yemekleri yeteri kadar alın. Besin israfı yapmayın. Sadece ben ve ailem değil Dünya’da birçok insan açlıkla mücadele ediyor. Lütfen bunu unutmayın. 