Acının Tebessümü

Merhaba, ben Alexsa. Normal bir hayatı olan normal kızdım ta ki o güne kadar…Ben bir yetiştirme yurdunda büyüdüm. Orda benim gibi ailesi olmayan çocuklar veya ailesi onları terk eden çocuklar vardı. Onların her zaman bir aile bulma hayalı vardı, peki benim? Yoktu. Ailemi hiç tanımadım bile çünkü onları küçükken kaybettim. Her zamanki gibi yatmaya hazırlanıyordum bir yudum süt içtim, tam o sırada yukardan bir ses geldi: “Alexsa babaannen gelmiş seni almaya yarın hazırlanıp gideceksin. ”Buz kesilmiştim…Peki neden şimdi? Neden daha önce beni almamıştı? Arkadaşlarım bana çok özendi fakat ben onları bırakmak bile istemiyordum. Ertesi gün eşyalarımı toplayıp arkadaşlarıma veda ettim. Babaannemi gördüğüm an çok değişikti, yaşlı, tonton ve pembiş yanaklı bir nineye benziyordu. Evine gittik ve salondaki o tabloyu görünce her şeyi hatırladım. Annemi, babamı ağlamaklı oldum ama bir yandan da sevindim. Ondan sonra hep babaannemle yaşamaya devam ettim. Babaannemi çok seviyorum artık hep güvendeyim.­