Merhaba, önceki yazımda sizlere bisiklete binmeyi öğrenişimi anlatmıştım. Bu yazımda ise yüzmeyi öğrenme hikayemi anlatacağım.
2.sınıfa başladığımızda kulüp dersi olarak yüzmeyi seçmiştim. İlk derste Çağrı Öğretmenimiz
-Kimler yüzme biliyor? diye sordu.
Ben parmak kaldıramadım çünkü yaz tatilinde o kadar uğraşmama rağmen halen yüzemiyordum. Öğretmenimiz sanırım bu konudaki üzüntümü hissetti çünkü bilmeyenlere yüzme öğreteceğini bilenleri ise geliştireceğini söyledi. Onun bu sözleri içimi rahatlatmıştı. Dersin devamında malzemelerimizin yanımızda olup olmadığını soran öğretmenimize hepimiz olduğunu söyledik. Çünkü çok hevesliydik ve hazır gelmiştik. Öğretmenimiz hepimize yüzme tahtalarımızı dağıttı, sırayla 10 ayakta bir nefes yaparak çalışmaya başladık.
Size bir sır vereceğim aslında tamamen yüzemiyor değildim ama cesaret ve özgüvenim yeterli değildi. Yıl boyunca yüzme derslerinde çok çalıştım. Yaz tatilinde ailemle beraber gittiğimiz otelin havuzunda annemle çalışmaya devam ediyorduk. Bu günlerin birinde babam beni yanına çağırdı. Yüzebilmem için yapmam gerekenleri anlattı. Ben de bunları zaten yapabildiğimi söyledim. Bunun üzerine babam bildiğime göre yapabilmem için bir engel olmadığını söyledi ve beni cesaretlendirecek sözler söyledi. Babamın sözleri beni etkilemişti. Aileme beni kenardan izlemelerini söyleyip havuza girdim ve bu sefer olmuştu artık yüzüyordum. Yüzdüğümü gören annem, babam ve abim beni alkışladılar. Çok mutluydum. O günden sonra her fırsatta yüzdüm. Annem beni “küçük balığım” diye seviyor.
Bu olaydan sonra şunu öğrendim ki;
Çalışma + özgüven + cesaret = B A Ş A R I
demekmiş.