Dün uzun zamandır arayıp bulamadığım o kitabı sonunda buldum ve aldım. Kitabı aldıktan sonra arkadaşlarımla buluşup, bir yerlere gittiğimiz için gece eve geç gittim ve gider gitmez uyudum. Kitabımı okuyamadan uyuduğum için üzülmüş olsam da uzun zaman sora arkadaşlarımla buluştuğum için mutluydum. Bugün her zamankinden erken uyandım ve kitabımı okumak için çatı katındaki odama çekildim. Bugün hava tam benim için eve çekilip kitap okumaya uygundu. Yağmurlu ve sisli! Böyle havalarda evde film izlemek veya kitap okumak çok hoşuma gidiyordu. Bir yandan kahvemi yudumluyor bir yandan da kitabımı okuyordum. Yaklaşık 2 saat oldu 115. sayfaya geldim ve kitap çok sürükleyici gidiyor.
Kitabın 116. sayfasını çevirdim. Karşıma el yazısıyla yazılmış bir cep telefonu numarası çıktı. Tabii ki çok şaşırdım. Neden kitabın bu sayfasında el yazısıyla yazılmış bir numara olabilirdi ki? Gerçekten telefon numarasının kimin olduğunu ve neden burada yazılı olduğunu çok merak ettim, numarayı aramamak için kendimi zor tuttum. Sonunda merakıma yenik düştüm ve numarayı aramaya karar verdim. Numarayı tuşladım bir kaç saniye sonra telefon açıldı ve karşıdan kalın bir erkek sesi “Alo!” dedi. Heyecanda kalbim yerinden fırlayacakmış gibi hissettim. Ne diyecektim? Neden aramıştım onu? Ne düşünüyordum ki? Titrek ve kısık bir sesle aynı zamanda da kekeleyerek “A-Alo!” diyebildim. “Buyurun, kimsiniz?” dedi. Diyeceklerimi kafamda toparlayıp derin bir nefes aldım ve kendimden emin bir şekilde “Kulağa garip gelebilir ama ben telefon numaranızı okuduğum kitabımın sayfalarından birinde buldum.” dedim. “Anladım. Numarayı ben yazdım oraya!” dedi sırıtarak konuştuğu belliydi. Neden böyle bir şey yapmış olabilirdi ki? “Peki neden?” dedim merakla. Kim böyle bir şey yapardı ki? “İlk görüşte aşka inanır mısınız?” dedi. Öylece donup kalmıştım ne diyebilirdim ki? “Bilmiyorum.” dedim. “Ben buna dün inandım.” dedi. Aklıma dün kitabı alırken olanlar gelmişti; Kitabı aldığım da birden telefonum çalmıştı ve çantamdan çıkarıp almaya çalışırken kitabı düşürmüştüm. Telefonu tam kapanmak üzereyken açmış ve kulağıma dayadıktan sonra kitabı yerden almak için döndüğüm de elinde kitabı tutarak bana uzatan uzun boylu, beyaz tenli çocukla göz göze gelmiştim kitabı aldıktan sonra kasaya gitmiş ve ödemeyi yapıp, dışarı çıkmıştım. “Yoksa siz kitabı yere düşürdüğüm de yerden alıp bana veren kişi misiniz?” dedim.”Ta kendisiyim.” dedikten sora devam etti “Siz telefonunuzu ararken, numaramı hızlıca kitabın denk geliş bir sayfasına yazdım çünkü içeri girdiğinizden beri gözlerimi sizden alamıyordum.” dedi. “Sizi arayacağımdan nasıl bu kadar emindiniz?” diye sordum. “Kitabımın arasında gizemli bir numara bulsam ben de arardım.” dedi gülerek. “Peki ya aramasaydım sizi?” acaba ne cevap verecekti. “Sizi ilk gördüğüm de yollarımızın bir şekilde birleşeceğini hissetmiştim, aramasanız zaten kaderim olmazdınız.” dedi. Dedikleri çok mantıklı geliyordu. “Ben Yasemin” dedim gülümsüyordum (istemsizce). “Ben de Erdem” dedi.
Telefonu kapatmadan önce tanışmak için bir yerde buluşmayı teklif etti. Ben de kabul ettim ve okumak için can attığım bu kitap hayatımı değiştirdi. Beni hayatımın aşkıyla tanıştırdı aslında hayatımı değiştiren Erdem’di…