“Okullarda verilen eğitim yeterli midir?” sorusunu sormadan önce eğitim nedir sorusu sorulmalıdır. Eğitim belli bir bilgi birikimiyle beceri ve kişilik geliştirmeye denir, yani bizim derslerde öğrendiklerimizden çok daha fazlası demektir. Fakat öğrenim bilginin aktarıldığı her durumda gerçekleşmektedir. İşte eğitim ve öğretim bu noktada farklılık göstermektedir.
“Eğitimime, okul yüzünden uzunca bir süre ara vermek zorunda kaldım.” diyen Bernard Shaw bu sözüyle eğitim verildiği iddia edilen okulların bırak eğitim vermeyi öğrencilerin kişisel gelişimini engellediğini bile dile getirmiştir. ‘Eğitimini tamamlamış’ insanlara baktığımızda aslında birçok yönden kişilik eksikliği ve beceri yoksunluğu görebiliyoruz, bu kesinlikle onların suçu değil aldıkları eğitimin suçudur. Geçmiş zamanlardan bu yana eğitim sistemimizi sayısız defa değiştirerek bu soruna çözüm bulmaya çalıştılar ama ne fayda, gelişme kaydedilemedi. 
Daha yeni yeni 21. yüzyıl becerileri okullarda kazandırılmaya çalışılıyor ve gelecek nesiller bu açıdan çok daha parlak ve başarılı yetişecek diye umuluyor. Yeni nesillerde analitik düşünme ve problem çözme, iletişim kurma ve kendini ifade edebilme, girişkenlik ve girişimcilik becerileri eski nesillere göre çok daha gelişmiş olacak deniliyor. Aynı zamanda bu nesil daha meraklı, hayal gücü geniş, hızlı ve uyumlu olacak diye düşünülüyor. Amaçlanan eğitim seviyesinin teoride olduğu gibi pratikte de işe yarıyor olması gerek. Bu ancak ilerleyen yıllarda yapılan gözlemler aracılığıyla anlaşılabilecek bir şeydir.
Gençlerin eğitiminin önündeki en büyük engel ise ezberci sistemdir. Bugün her ne kadar da 21. yüzyıl becerileri kazandırılmaya çalışılsa da ezberleyerek başarıya ulaştıran bir sınav sistemine sahibiz maalesef. Bu durumda eğitim tekrar kendine dönüyor. Bu durum ülkemizde olduğu gibi birçok ülkede de aynıdır ancak eğitim konusunda çok başarılı olan ülkeler de vardır. Mesela dünyanın en iyi eğitim sistemlerinden birine sahip olan Finlandiya’ da eğitim çok büyük önem arz ediyor. Günde ortalama 4 saat ders yaptıktan sonra öğrencilerin ilgi alanlarına göre kendilerini geliştirmelerine vakit kalıyor. Bu sistemin en güzel yanı sınav olmamasıdır, böylelikle öğrenciler not kaygısı duymadan kendilerini geliştirmek için çalışmaktadır.
Bitmek bilmeyen okul saatleri ve özel hayatımızı yokmuşçasına sayan dağ gibi ödevlerden kendimizi geliştirmeye vakit kalmıyor ve hatta çoğu öğrencinin kendi ilgi alanlarını keşfetmesine bile fırsat olmuyor. Spor aktivitelerinin yetersizliğinden sağlıksız, sanatsal faaliyetlerin yetersizliğinden ise kültürsüz bir nesil yetişiyor. Üstüne üstlük okullar resim, müzik ve beden eğitimi gibi dersleri ders programlarından çıkartarak öğrencileri daha fazla sanat ve spordan mahrum bırakıyorlar. Zaten ülkemizde de sanata ve spora verilen değerden eğitimde bir kusur olduğunu anlamak oldukça mümkün. “Sanatsız kalan bir milletin hayat damarlarından biri kopmuş demektir.” sözünü diyen Mustafa Kemal Atatürk’ ün sözüne karşılık yetişmeye çalışan sanattan spordan ve eğitimden yoksun bir nesiliz. Yapılan sınavların sayısını ya da müfredatı değiştirmekten ziyade eğitim sisteminde daha farklı bir bakış açısına ihtiyacımız var. 
Yani bir insanı eğitimli yapan sınavdan kaç aldığı ya da üniversite sınavında kaçıncı olduğu değil; kültürel birikimi, iletişim becerileri, çevresine duyarlılığı, dünyaya farkındalığı, yanlışlara başkaldırması ve girişimci olmasıdır. Ve bu sebepten ötürü okullardaki ‘eğitim’ bizi hayata hazırlama konusunda bir hayli yetersiz kalıyor.