Sevgili Mustafa Kemal,
Yillar once yapilmis bir iyilik bu.Hepimize yapilmis, ve hediye edilmis.Genelde insanlar çocuklara oyuncak hediye eder. Sen ise bir gun hediye ettin.
Bir ulusun egemenligi bize, tum dunya çocuklarına hediye edilmis, hem de senin tarafindan.Kim bilir ne zorluklarla kuruldu o melis.Sen ise bu gunu ,basarini insanlara gösteris yapmana bir aleti olarak görmedin. Aksine milyonlarca cocuga emanet ettin. O kadar comerttin ki sadece kendi vataninin çocuklarına degil herkese verdin o gunu.23 Nisan hepimizin,sayende.
Dunya’nin her yerinde, belki de hayatinda hiç hediyesi olmamis çocuklar var. Sen bu dunyadan göçüp gittin ama eminim ki goruyorsun.Belki bazı çocukların bundan haberi bile yok, ama biz ,haberi olanlar, sana minettarız.Cunku bu çocuklar,mahvolmus bir dunyanin cabalayan parcasidir. Ve sen, bize verdigin bu armaganla belki de hayatinda gerçek mutluluga hiç ulasamamis çocuklara umut oldun.
Anlatmak isterim herkese, “Ne yaptı ki?” diyenlere senin namını.Ve sormak isterim, “Siz, hiç ulusunun egemenligi gelecege yani çocuklara hediye eden bir lider gördünüz mü?”.Baskasi olsa, buyuk generallerle,devlet adamlariyla resmi bir tören yapardi. Ama sen, ulkemizi kurtardigin ileri goruslulugunle ,gelecegimiz olacak çocuklara biraktin bu gunu.
Atam, çocuklara ,bizlere verdigin deger paha bicilmemez. Cumhuriyet çocuklarına verilmis bu gun hala kutlaniyor. Basta vatanimiz olmak uzere,Dunya’nin dort bir tarafinda kutlanan bu bayramla herkes seni aniyor. Meydanlar dolup tasiyor.Her sehirde, her meydanda kutlaniyor hediyen.Okullarin bahcesi senlik alanina donuyor. Çocuklar egleniyor, gösteri yapiyorlar.Kucuk ellerinde, kocaman yureklerinde vatan bayragini dalgalandiriyorlar.Sarkilar soyluyorlar hep bir agizdan.Ve tek ses , tek yurek bagiriyorlar “Tesekkur ederiz Atam!” diye. Sana sesleniyorlar