MUCİZELER

Benim adım Eflin.Size bir hikayemi anlatacağım.Ailem benim doğum günümü hep unutur.O günde doğum günümdü.Hatırlayacaklarını sanmıyordum.Uyandığımda beni çok normal karşıladılar. Onlar hatırlarlarsa bir mucize olacaktı bu.Onlara doğum günüm olduğunu söyleyesim de gelmiyordu çünkü içimden bir umut hatırlayacaklar diyordu bana. Elimi yüzümü yıkadım ve  kahvaltı masasına gittim.Babam çok güzel bir gün dedi.Yüzüm güldü.Ama babamın lafını duyunca yine suratım asıldı. Amerikadan arkadaşı gelecekmiş.  Kahvaltıdan sonra odama koştum. O sırada arkadaşım Elif beni aradı.Haydi dışarı çık oyun oynayalım dedi. Çıktığımda doğum günümü kutladı. O bile ezberlemişti doğum günümü. Akşam üstüne kadar oynadık. Eve geldiğimde ışıklar kapalıydı. Bir an açıldı ve süpriz dediler.Mucizelere inanmazdım ta ki o güne kadar.