Kişiden kişiye değişiyorum. Çünkü bu geçeği kabullenmem uzun sürdü. Aslında bir zamandan sonra insanın kafasına dank ediyor bir topluma bağlı olduğu ve bu toplumda başkasının gözünde nasıl gözüktüğümüz hayatımızı derinden etkileyebiliyor, en azından bizim toplumumuzda böyle diye düşünüyorum.
Kişiden kişiye değişiyorum. Çünkü her kişinin dünyaya, olaylara ve kişilere bakış açısının birbirinden farklı olduğunu düşünüyorum. Zaten her insan aynı düşünce yapısında olsaydı kendi düşünce yapımız içinde kaybolurduk. Bir kişi benim olumlu yönlerimin fazlalığını görürken diğeri benim olumsuz yönlerimi görebilir. Üçüncü bir kişi de beni ne olumlu ne de olumsuz olarak görebilir. Ben onun için etraftaki bir figürandan fazla değilimdir. Bu da insanlarla ne tür ilişkiler içinde bulunup bulunmadığımı gösterir. Bir Japon atasözüne göre üç tane yüzümüz var. Bunlardan ilki dış dünyaya gösterdiğimiz. İkincisini de sadece ailemize ve yakın arkadaşlarımıza gösteriyoruz. Sonuncu yüzümüz de hiç kimseye göstermediğimiz, sadece kendimizle baş başa kaldığımızda ortaya çıkan yüzümüz. Bu kişiliğimizin en doğru yansıması. Tahminimce üçüncü kişi ilk yüzümü görürken diğer kişiler ikinci görmüş olmalılar ki benim hakkımda düşünceleri olsun. Daha düşüncesi var ya da yok diyerek sanki kişiden kişiye değiştiğim görüşünü ispatlayabiliyoruz. Bir de olumlu ya da olarak ayırırsak bir anda bin farklı ben çıkıyor ortaya.
Kişiden kişiye değişiyorum. Çünkü herkesle aynı sıklıkta aynı sürede muhatap olmuyorum. Birinin kişiliğim hakkında bir fikri oluşmuşken ve o kişiyle bir sonraki görüşmemizden önce biraz zaman geçmişse, üstüne bir şekilde kişiliğim değişmişse o kişinin hakkımdaki düşünceleri allak bullak olabilir. Fakat beni her gün gören biri kişiliğimin değişken olup olmadığını ya da sadece o ana özgü bir durum olup olmadığını anlayabilir.
Kişiden kişiye değişiyorum. Çünkü daha her insanın renkleri birebir aynı gördüğü kanıtlanamamışken kişilik gibi akışkan bir şeyi aynı görmesi mantık çerçevesine sığmıyor.